- Πώς ασχοληθήκατε με τη μαγειρική;

"Πριν 20 χρόνια όταν ήμουν φοιτητής στην Αμερική, εκεί ξεκίνησα από χόμπι, μου άρεσε απλώς να μαγειρεύω. Αλλο πράγμα σπούδαζα, αλλά η επαγγελματική μου ενασχόληση με τη μαγειρική ήρθε μετά ως φυσική επαγγελματική εξέλιξη χωρίς να έχω κάνει ανώτερες σπουδές στο αντικείμενο. Η μαγειρική ήταν μια εσωτερική μου ανάγκη".

- Το βασικό δηλαδή για να εδραιωθεί κάποιος σ' αυτόν τον χώρο είναι το ταλέντο;

"Το βασικό είναι η δουλειά. Το ταλέντο πρέπει να το έχεις για να κάνεις διάφορα πράγματα, αλλά δεν πιστεύω ότι μόνο με ταλέντο πάει κάποιος πιο πέρα. Τίποτα δεν καταφέρνεις αν δεν κοπιάσεις".

- Ποια κουζίνα προτιμάτε να δημιουργείτε αλλά και να δοκιμάζετε;

"Να δοκιμάζω μ' αρέσει γενικά απ' όλες τις κουζίνες. Τα τελευταία χρόνια μ' αρέσει περισσότερο να δοκιμάζω μεσανατολίτικη, αραβική κουζίνα και η ταϊλανδέζικη. Εχω όμως ένα προσωπικό στυλ που μαγειρεύω με διάφορα υλικά. Δεν περιορίζομαι για παράδειγμα στα ψάρια ή στις σαλάτες, αλλά τα κάνω όλα με τον δικό μου τρόπο".

- Η κυπριακή κουζίνα έχει διαφορές με την ελληνική;

"Εχει πολλές ομοιότητες, γιατί η κυπριακή κουζίνα είναι του ευρύτερου ελληνικού χώρου και θα μπορούσα να πω ότι είναι μια τοπική κουζίνα, όπως για παράδειγμα η κρητική. Η έννοια της εθνικής κουζίνας δεν είναι κάτι που υφίσταται, από την άποψη ότι ο όρος έθνος υπάρχει εδώ και 200 χρόνια. Την Καλαμάτα ας πούμε την ξέρουμε για ορισμένα προϊόντα της, όπως το λάδι, τα σύκα, η σταφίδα της ή για κάποια άλλα, όπως το παστέλι της, οι πέτουλες. Αντίστοιχα άλλες περιοχές στην Ελλάδα είναι γνωστές για άλλα προϊόντα και εν τέλει η ντόπια κουζίνα κάθε φορά είναι που έχει το δικό της ενδιαφέρον".

- Το φαγητό κάθε περιοχής δείχνει και τον πολιτισμό της;

"Σαφώς, όπως και οι χοροί. Το φαγητό είναι έκφραση πολιτισμού αναμφισβήτητα. Κι όσο πιο καλή κουζίνα υπάρχει σε έναν τόπο τόσο πιο σπουδαίος είναι ο πολιτισμός της. Αυτά πάνε μαζί. Παράδειγμα η γαλλική κουζίνα έχει αναπτυχθεί γιατί ήταν και ανεπτυγμένη, ανάλογα και η κουλτούρα τους στο πέρασμα των χρόνων".

- Ο πολιτισμός της Μεσσηνίας λοιπόν με βάση την κουζίνα της, τι δείχνει;

"Είναι καθαρά όλος ο μεσογειακός πολιτισμός. Είναι μια ολόκληρη ιστορία πίσω κι όπου πατάς ξέρεις ότι έχουν πατήσει κι άλλοι χιλιάδες χρόνια πριν από σένα. Κι αυτό είναι εμφανές ειδικότερα στα χωριά που ξέρουν ποιοι είναι οι άνθρωποι, ξέρουν από πού έρχονται κι ελπίζω να ξέρουν και πού πάνε. Οι ελιές είναι γνωστές για την ποιότητά τους και πριν από 100 χρόνια. Δεν είναι ένα μέρος που τώρα το ανακαλύψαμε, είναι ένα ιδιαίτερα ιστορικό μέρος. Εγώ την αγαπώ ιδιαίτερα και για 13 χρόνια συνεχώς έρχομαι στη Μεσσηνιακή Μάνη δύο φορές το χρόνο για διακοπές".

- Πόσο έχει αλλοτριωθεί στην Ελλάδα η έννοια μεσογειακή κουζίνα, με την εξέλιξη της ζωής μας;

"Αρκετά και μάλιστα άσχημα. Ιδίως στα παιδιά που είναι τα πιο παχύσαρκα στην Ευρώπη, κάτι που τα παλιότερα χρόνια δεν υπήρχε".

- Τι θα συμβουλεύατε λοιπόν τις μαμάδες;

"Να μένουν κοντά στην παράδοση. Δεν χρειάζεται να ταΐζουν τα παιδιά τους γλυκά πάστες, γιατί  αν σκεφτείτε δεν τα τρώγανε οι γονείς μας, ούτε κι εμείς όταν ήμασταν παιδιά. Τρώγαμε γλυκά του κουταλιού που δεν είναι λιπαρά όπως οι πάστες. Τα λιπαρά τα παίρναμε από το ελαιόλαδο που είναι το καλύτερο λιπαρό. Τρώγαμε πολλά λαχανικά και λαδερά ειδικά το καλοκαίρι που έχουν και πλούσια θερμιδική αξία. Αν τα τρως αυτά αλλά μετά τρως και παγωτά και πατατάκια, ε τότε υπάρχει πρόβλημα".

* Χριστόφορος Πέσκιας. Γεννημένος στην Κύπρο, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στη Βοστόνη. Η αγάπη του για τη μαγειρική οδήγησε τα βήματά του, καταξιώνοντάς τον μέσα από το εστιατόριο "Dash" στην Κηφισιά. Ακολούθησε πρακτική στην Αμερική πλάι στους σεφ Τσάρλι Τρότερ και Τζάκι Πλάτον, δημιουργική παρουσία στα εστιατόρια "Puerto Colina", "Rock n’ Roll" και "Balthazar", εκ νέου εκπαίδευση κοντά στους Φεράν Aντριά, Mαρκ Mενό και Ζοέλ Ρομπουσόν, και απογείωση στο εστιατόριο "48" όπου έμεινε μέχρι το 2008, ανεβάζοντάς το στην top 100 λίστα του περιοδικού "Restaurant Magazine" με τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Το 2010 ξεκίνησε το "Πbox" στην Κηφισιά και στο ξενοδοχείο "Periscope" στο Κολωνάκι. Το 2009 βραβεύτηκε ως "Σεφ της Χρονιάς" από το περιοδικό "Αθηνόραμα", ενώ από το 2008 συνεργάζεται με το περιοδικό "Γαστρονόμος".