- Γιατί αποφασίσατε από το ξεκίνημά σας να ανεβάζετε δικά σας έργα; Απ' ευθείας στα βαθιά;
"Βαθιά; Δεν ξέρω αν είναι πραγματικά βαθιά. Όταν πλάθεις μια ιστορία στο μυαλό σου έχεις τον απόλυτο έλεγχο της εικόνας που θες να βγάλεις στη σκηνή. Την ίδια στιγμή που γράφεις φαντάζεσαι και την αποτύπωση του κειμένου σκηνοθετικά. Νομίζω θα μου είναι πιο δύσκολο να σκηνοθετήσω έργα που δεν έχω γράψει εγώ. Εκεί καλείσαι να "ψάξεις" το κείμενο, να το εξερευνήσεις. Εξίσου δημιουργικό, αλλά είναι μια άλλη διαδικασία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η δυσκολία έγκειται στο ότι πρέπει να βρεις τον τρόπο να μεταδώσεις όσο το δυνατό πιο πολύ στην ομάδα σου την "ιδέα" που έχεις στο μυαλό σου.. Και από το αποτέλεσμα νομίζω ότι όλοι οι συντελεστές της παράστασης κατανόησαν και σεβάστηκαν αυτή την ιδέα. Οπότε όλο αυτό για ξεκίνημα δε θα μπορούσε παρά να είναι μια ευτυχής συγκυρία."
- Πώς διάλεξες το συγκεκριμένο μύθο για να πλέξεις την ιστορία σου;
"Φτιάχνοντας την πλοκή της ιστορίας θεώρησα ότι της ταίριαζαν κάποια τραγωδιακά στοιχεία, όπως ο χορός. Κι έτσι ξεκίνησα να ψάχνω για το πως θα είναι δομημένος. Έχοντας υπόψιν ότι το όλο σκηνικό ήθελα να σχετίζεται με ένα ποτάμι για λόγους συμβολισμού, καθώς σύμφωνα με τον τίτλο "ο καθρέφτης του φεγγαρόφωτος" δεν είναι παρά το καθρέφτισμα του φεγγαρόφωτος όταν αυτό πέφτει πάνω στα νερά του ποταμού, κατέληξα στις νύμφες και συγκεκριμένα τις Ναϊάδες, που ήταν οι νύμφες των ποταμών σύμφωνα με τη μυθολογία. Τους έδωσα βέβαια μερικά διαφορετικά στοιχεία στη συμπεριφορά και το χαρακτήρα τους από αυτά για τα οποία είναι γνωστές, κυρίως για λόγους πλοκής, αλλά χωρίς να ξεχάσω και τον αρχικό μύθο. Γενικότερα θέματα εξωπραγματικού χαρακτήρα, όπως πλάσματα με υπερφυσικές δυνάμεις (π.χ. Ναϊάδες) πάντα με εξίταραν και μου αρέσει να χρησιμοποιώ στις ιστορίες μου."
- Το θέατρο είναι ένας τρόπος εξαγνισμού και απελευθέρωσης από τους φόβους μας. Ο ήρωας γλιτώνει από αυτό που τον τρομάζει;
"Το θέατρο είναι σίγουρα ένας τρόπος εξαγνισμού της ψυχής μας. Δεν ξέρω αν μπορεί να μας απελευθερώσει από τους φόβους μας, πάντως σίγουρα μας βοηθά να τους δούμε κατάματα. Όσο για τον ήρωα, δεν μπορώ να αποκαλύψω αν θα καταφέρει να απαλλαγεί από το φόβο του, θα το μάθετε την Κυριακή. Αυτό που πιστεύω προσωπικά όμως και αυτό λέω και στο έργο, είναι ότι οι φόβοι δεν υπάρχουν για να τους ξεπερνάμε ακριβώς. Υπάρχουν ως μέρος της φύσης μας, άρα αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να μάθουμε να ζούμε μ αυτούς. Από εκεί και πέρα το δικό μας στοίχημα είναι να μην τους αφήσουμε, είτε είναι μικροί είτε μεγάλοι, να επηρεάζουν την ποιότητα του χαρακτήρα μας, πράγμα δύσκολο, μα για το οποίο πρέπει να αγωνιζόμαστε."
- Πώς επιλέγεις να δουλέψεις με τους ερασιτέχνες ηθοποιούς σου;
"Το γεγονός ότι στο θίασο υπάρχουν άτομα και πολύ μικρότερα από εμένα ηλικιακά αλλά και πολύ μεγαλύτερα δημιουργεί την ανάγκη να δημιουργήσεις με τον καθένα διαφορετικό κώδικα επικοινωνίας, ιδιαίτερα με τους μεγαλύτερους, που πραγματικά εκτιμώ το γεγονός ότι με εμπιστεύονται παρά το νεαρό της ηλικίας μου και δείχνουν να είναι πρόθυμοι παρά τις υποχρεώσεις τους να δουλέψουμε μαζί για κάτι που θα μας εκφράζει. Το σημείο με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τη δική μου πλευρά είναι όταν πρέπει όλοι οι αυτοί διαφορετικοί κώδικες να "δέσουν" αρμονικά. Εκεί έχω εστιάσει την προσοχή μου στον τρόπο που δουλεύουμε κι εκεί φάνηκε φέτος πόσα πολλά πράγματα μπορεί να πάρει ο ένας από τον άλλον, ανεξάρτητα με το ποιος σκηνοθετεί και ποιος παίζει."
Γ. Σαρ.
