- Πώς είναι να γίνεται θεατρικό έργο το ανάγνωσμα των νεανικών μας χρόνων;
"Είναι αλήθεια ότι κι εγώ από τα εφηβικά χρόνια το ήξερα ως βιβλίο και ήταν πολύ μεγάλη μου χαρά όταν μου προτάθηκε αν παίξω στην παράσταση. Εχει γίνει μια διασκευή ως προς τη διάρκεια του έργου, γιατί αν το αφήναμε ολόκληρο έβγαινε πάνω από τρεις ώρες. Μειώθηκε λοιπόν η διάρκεια αλλά σε καμία περίπτωση δεν μειώθηκε σε νόημα και ομορφιά. Φυσικά όταν έγινε το πρώτο του ανέβασμα στο Μέγαρο Μουσικής ήταν ολόκληρο, αλλά για τις ανάγκες της περιοδείας χρειάστηκε να γίνει αυτή η διασκευή - με μεγάλο σεβασμό βέβαια στο κείμενο και προσέχοντας να μην αλλοιωθεί το μήνυμα και η ουσία του έργου".
- Απευθύνεται σε νεανικό κοινό η παράσταση;
"Απευθύνεται σε όλους! Μπορεί να το δει εύκολα και ένα μικρότερο παιδί, και επειδή είναι μουσική παράσταση και διανθίζεται με τραγούδια, εισβάλλει νομίζω με μεγαλύτερη δύναμη στην ψυχή του θεατή".
- Δύσκολη η παραγωγή για εσάς που είστε επί σκηνής;
"Δύσκολη αν σκεφτείτε ότι είναι μια μεγάλη παραγωγή και είμαστε 13 άνθρωποι πάνω στη σκηνή! Αλλά γενικά είναι μια πολύ ευχάριστη εμπειρία, και για τον επιπλέον λόγο ότι έχουμε την ευκαιρία να παίζουμε μαζί με τον Κώστα Βουτσά, που είναι ένας γλυκύτατος άνθρωπος, είναι και εξαίρετος συνεργάτης και βοηθάει πολύ. Οσοι τον γνωρίζουν ξέρουν καλά ότι πέρα από ταλαντούχος είναι και πολύ καλός άνθρωπος και βρίσκεται πάντα στο πλευρό των νέων συναδέλφων.
Οσο για τον Θανάση Τσαλταμπάση είναι μια σπίθα! Πολύ καλός ηθοποιός και πολύ δραστήριος - και στην παρέα απολαυστικότατος!".
- Είσαι από τις ηθοποιούς που έχεις συνεχή παρουσία στο θέατρο σ' αυτή τη δύσκολη εργασιακά εποχή;
"Ναι, ευτυχώς δεν έχω σταματήσει να κάνω θέατρο, αν και υπάρχει μεγάλη ανεργία στον κλάδο μας, φτάνοντας στο 90%. Πάντα ήταν δύσκολα τα πράγματα για τους ηθοποιούς βέβαια και για τον χώρο του πολιτισμού, αλλά τώρα ο πολιτισμός πλήττεται ακόμα περισσότερο. Στο θέατρο λοιπόν συνεχίζω… Μόνο τηλεόραση σταμάτησα να κάνω γιατί οι παραγωγές πια είναι ανύπαρκτες".
- Είναι φθορά η τηλεόραση για τον ηθοποιό;
"Ανάλογα με την παραγωγή. Εγώ έχω πάρει μέρος σε ένα μόνο καθημερινό σίριαλ. στο "Βέρα στο δεξί" και ήταν τόσο καλοφτιαγμένο, με προδιαγραφές μονοκάμερου, που δεν ένιωσα ότι φθείρομαι ή ότι κάνω κακό στην εικόνα μου ως ηθοποιού. Είναι κουραστικό βέβαια να κάνεις καθημερινό σίριαλ, ειδικά αν κάνεις και θέατρο παράλληλα όπως έκανα εγώ εκείνη την περίοδο. Απαιτεί κάθε μέρα πολύωρο γύρισμα, κάθε μέρα διάβασμα... αλλά από την άλλη είναι και δημιουργικό. Είναι ωραίο να σ' αναγνωρίζει ο κόσμος γιατί σ' αυτόν απευθυνόμαστε".
- Ερχονται και σου μιλάνε όταν σε βλέπουν;
"Ναι, με πλησιάζουν, μου μιλάνε - και μου κάνει εντύπωση να πω την αλήθεια, γιατί δεν έχω εμφανιστεί τον τελευταίο καιρό στο γυαλί κι ο κόσμος ξεχνάει εύκολα. Βλέπω όμως ότι θυμούνται... και μάλιστα θυμούνται και λεπτομέρειες. Ισως γιατί είναι και οι επαναλήψεις που τους φρεσκάρουν τη μνήμη!".
- Εκτός από θέατρο, έχεις σπουδάσει χορό και μουσική. Είναι προϋπόθεση αυτή για την εξέλιξη ενός ηθοποιού;
"Ανέκαθεν ήταν προαπαιτούμενο να τα κάνεις όλα, κι άλλος λίγο - άλλος πολύ τα είχε ως προσόντα και το τραγούδι και την κίνηση. Από εκεί και πέρα ο καθένας έχει τα δυνατά του σημεία και τις ιδιαίτερες ικανότητές του, που πρέπει να τις δουλεύει συνέχεια και να εξελίσσεται".
- Εχεις κάνει και αξιόλογες κινηματογραφικές συμμετοχές.
"Ναι, ήμουν τυχερή και έπαιξα σε μεγάλες παραγωγές, όπως για παράδειγμα "Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι", και ομολογώ ότι ήταν πολύ ωραία εμπειρία αυτή η συμμετοχή σε δυο ξένες και σε μια ελληνική ταινία που είχε βραβευτεί με δεύτερο βραβείο στη Θεσσαλονίκη. Είναι η ταινία "Πατρίδα είναι η παιδική ηλικία" με σκηνοθέτη τον Αλέξανδρο Παπαηλιού και έχω μόνο καλές αναμνήσεις απ' αυτές τις δουλειές".
- Τι φταίει και το ελληνικό σινεμά δεν προχωράει όμως;
"Νομίζω ότι είναι πολυπαραγοντικό το πρόβλημα, δεν μπορούμε να πούμε ότι φταίει που δεν έχουμε καλά σενάρια, όπως λένε κάποιοι, ή ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μεγάλες παραγωγές.
Με αυτά που ισχύουν πάντως, αν ένας σκηνοθέτης κάνει 10 χρόνια να συγκεντρώσει τα χρήματα για να κάνει μια ταινία, πόσο πια ψυχικό σθένος τού μένει να συνεχίσει; Και μιλάω για μεγάλους σκηνοθέτες που προσπαθούν και μοχθούν για την τέχνη τους και η παραγωγική τους ηλικία ξοδεύεται. Στην Ελλάδα πάντως έχουμε εξαίρετους σκηνοθέτες και ηθοποιούς που έχουν διακριθεί και στο εξωτερικό. Αναγνώριση υπάρχει λοιπόν, υπάρχει καλό υλικό, αλλά είμαστε και μια μικρή χώρα, σχεδόν ασήμαντη εμπορικά για τις μεγάλες εταιρείες ώστε να ενδιαφερθούν να υποστηρίξουν ελληνικές παραγωγές, γιατί απευθύνονται σε μικρό εμπορικό κοινό. Επιπλέον είναι και η γλώσσα μας δύσκολη, που σημαίνει ότι ή πρέπει να γίνει υποτιτλισμός ή να είναι μια ταινία στα αγγλικά για να έχει μεγαλύτερη τύχη εκτός Ελλάδας".
- Καλλιτεχνικά η συνέχεια τι έχει για σένα;
"Υπάρχει μια πιθανότητα να πάει και το χειμώνα το "Ενα παιδί μετράει τ' άστρα", ενώ έχω κλείσει και με την ομάδα "Vasistas" για μια σειρά παραστάσεων που θα γίνουν στο Γαλλικό Ινστιτούτο".
- Διδάσκεις κιόλας;
"Ναι, διδάσκω κίνηση και αυτοσχεδιασμό στο "Θέατρο των Αλλαγών", για τέταρτη χρονιά φέτος - και είναι μια διαδικασία που την απολαμβάνω πάρα πολύ. Δεν διδάσκω μόνο, μαθαίνω μέσα απ' αυτό. Είναι ένα συνεχές πάρε δώσε, ξαναφιλτράρω τα όσα γνωρίζω και ψάχνω πιο πολύ. Είναι μοναδικό το να έρχεσαι σε επαφή με τις φρέσκες ιδέες των νέων παιδιών του χώρου. Ο αυτοσχεδιασμός που διδάσκω επίσης, σε κάνει να χαλαρώσεις από τον φόβο της έκθεσης, σε κάνει να αφεθείς στην ομάδα, γιατί το θέατρο είναι ομαδική δουλειά".
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Μουσική: Γιώργος Βούκανος. Σκηνική προσαρμογή - στίχοι: Μαίρη Βούκανου. Σκηνοθεσία: Bαρβάρα Δούκα.
Πρωταγωνιστούν: Κώστας Βουτσάς ως Μπαρμπα-Ανέστης και Θανάσης Τσαλταμπάσης ως Μέλιος.
Διανομή: Θόδος: Κώστας Λάσκος, Αγλαΐτσα: Βίκυ Μαραγκάκη, Αρετή: Αλίκη Κατσαβού, Αγράμπελη: Αντα Αθανασοπούλου, Γυμνασιάρχης: Βασίλης Μήλιος, Σταμίρης: Νίκος Φιλημέγκας, Δακρυτζίκος: Σωτήρης Δούβρης, Καλιοντζή: Αλεξάνδρα Κιρέτση, Μαθήτρια Αθηνά Μετρίδη, Χαμωλιάς: Κώστας Μητσόπουλος.
Παραγωγή: Ακης Ευαγγέλου.
Τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ.
