Ο αγαπημένος Καλαματιανός ηθοποιός, Θανάσης Κουρλαμπάς, μιλά στην "Ε" λίγο πριν την παράσταση, "Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς", που παρουσιάζεται αύριο Σάββατο στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας, στις 9.15 μ.μ., σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Ενα έργο του Τολστόι που αναμένεται να καθηλώσει για άλλη μια φορά το κοινό. Τι λέει για τους ρόλους, για τον Γιώργο Γαλίτη, που συμπρωταγωνιστεί και τα μελλοντικά του σχέδια.
Συνέντευξη-παρουσίαση
Κωνσταντίνα Δρακουλάκου
Η παράσταση που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και η οποία παρουσιάστηκε σε Πανελλήνια Πρώτη κάνοντας γνωστό στο ελληνικό κοινό το μεγαλειώδες αυτό έργο του Τολστόι, συνεχίζει την επιτυχημένη της πορεία για 4η χρονιά, προσφέροντας μια πρωτόγνωρη εμπειρία στους θεατές. Οι αγαπημένοι ηθοποιοί, Θανάσης Κουρλαμπάς και Γιώργος Γαλίτης ξετυλίγουν όλη την υποκριτική τους γκάμα επί σκηνής, τόσο σε κωμικό όσο και σε δραματικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας όλους τους ρόλους της νουβέλας, σ’ ένα θεατρικό παιχνίδι το οποίο σφύζει από ζωή.
Σε αυτή την σπουδαία διασκευή και σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, σε αυτό το συγκλονιστικό μυθιστόρημα του Τολστόι δεν υπάρχουν ρόλοι συγκεκριμένοι, λέει ο δημοφιλής ηθοποιός Θανάσης Κουρλαμπάς. "Περνάμε από όλους τους χαρακτήρες του έργου με μία τρομακτική ταχύτητα που όμως είναι ικανή να εντάξει το θεατή στη λογική της εξέλιξης και του μύθου. Δίνοντας ότι έχουμε και δεν έχουμε πάνω στη σκηνή μαζί με τον Γιώργο ερμηνεύουμε και τους 19 ρόλους με μόνη βοήθεια το σπουδαίο κείμενο την εξαιρετική διασκευή και σκηνοθεσία και μία περιστρεφόμενη καρέκλα. Για εμάς ήταν ένα σπουδαίο θεατρικό στοίχημα για το πώς το καθαρό θέατρο χωρίς κανένα απολύτως βοήθημα μπορεί να γίνει μέθεξη", τονίζει.
Και συμπληρώνει: "Με τον Γιώργο τολμώ να πω ότι είμαστε αδέρφια πια και αυτό είναι προϊόν της συγκλονιστικής χημείας που έχουμε αναπτύξει πάνω στη σκηνή αλλά και κάτω από αυτήν. Ο Γιώργος είναι ένα υπέροχο πλάσμα, ένας σπουδαίος ηθοποιός και ένας υπέροχος συνεργάτης. Κάθε παράσταση μας είναι ένα ταξίδι του ενός στην ανάσα του άλλου και νομίζω πως μία παράμετρος της επιτυχίας που έχει η σχέση της συγκεκριμένης παράστασης με το κοινό είναι αυτό το δέσιμο που έχουμε οι δυο μας". Ετσι περιέγραψε ο Καλαματιανός Θανάσης Κουρλαμπάς τη σχέση του με τον συμπρωταγωνιστή του Γιώργο Γαλίτη και τη συνεργασίας τους.
Ερωτηθείς για τα μηνύματα που στέλνει η συγκεκριμένη παράσταση και θα ήθελε να πάρει ο θεατής, ο Θανάσης Κουρλαμπάς αναφέρει: «Η ζωή είναι μία, μπορεί να γλιστράει κάτω από τα πόδια σου ενώ εσύ νομίζεις ότι την κατακτάς. Οπως λέει και ο ίδιος ο Ιβάν Ιλίτς «είναι χρέος μας, αποστολή μας, να συνειδητοποιήσουμε ότι η χαρά της ζωής και η ευτυχία εδράζεται μόνο στις ανθρώπινες σχέσεις μας και στο αντάμωμα της τροχιάς μας με τις τροχιές των γύρω μας, αγάπη και σκέψη για τον διπλανό μας», υπογραμμίζει.
Όσο για τα άμεσα και τα μελλοντικά του σχέδια, λέει: «Το καλοκαίρι θα είμαι περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και στην Επίδαυρο με την "Εκάβη" του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη, με ένα υπέροχο επιτελείο συντελεστών και συναδέλφων.
Τον χειμώνα θα έχω τη χαρά να ερμηνεύσω έναν υπέροχο ρόλο στο έργο "Μάρτυρας κατηγορίας" της Αγκάθα Κρίστι και τέλος με πολλή χαρά συμμετέχω στην ιστορική αναβίωση των Πάνθεων, ένα σίριαλ που πιστεύω πως θα κάνει εντύπωση».
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο ευκατάστατος δικαστής Ιβάν Ιλίτς, αρρωσταίνει βαριά. Η αρρώστια κι ο επικείμενος θάνατός του, εκμηδενίζουν όλη την προηγούμενη ζωή του. Επιτυχίες, ανούσιες συναναστροφές, εξουσία, κύρος και χρήμα στέκουν αδύναμα μπροστά στο τέλος. Ολόκληρη η ύπαρξη του Ιβάν Ιλίτς σείεται συθέμελα γιατί, όσο κι αν προσπαθεί να αποδεχτεί το συμπέρασμα ότι «ο Γάιος είναι άνθρωπος, οι άνθρωποι είναι θνητοί, άρα και ο Γάιος είναι θνητός» που διδάχτηκε κατά την περίοδο των φοιτητικών του χρόνων, το Εγώ του τον κρατάει γερά δέσμιό του. Ο Γάιος ναι… αυτός όμως όχι! Αυτός μπορεί να ξεγελάσει τον Θάνατο. Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς βασίζεται σε αληθινό γεγονός, στην αρρώστια και στον θάνατο του δικαστή Ιβάν Ιλίτς Μετσνίκοφ, όπως τα διηγήθηκε στον ίδιο τον Τολστόι η μητέρα του αποθανόντος. Παρ’ όλο που δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα, συγκαταλέγεται από φιλοσόφους και λογοτέχνες στα πιο σημαντικά και πιο ώριμα έργα του Τολστόι.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση από τα ρωσικά: Παύλος Στεφάνου, Θεατρική διασκευή/Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, Σκηνικά/Κοστούμια: Νίκος Κασαπάκης, Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Οικονόμου, Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη, Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης, Creative Agency: GRIDFOX, Επικοινωνία: Άντζυ Νομικού. Παίζουν: Θανάσης Κουρλαμπάς και Γιώργος Γαλίτης. Διάρκεια παράστασης: 80’, χωρίς διάλειμμα. Οι τιμές των εισιτηρίων έχουν οριστεί στα 15 ευρώ (γενική είσοδος) και 12 ευρώ (προπώληση, άνεργοι, συνταξιούχοι, ΑΜΕΑ, Γκρουπ άνω των 20 ατόμων). Προπώληση εισιτηρίων στο viva.gr.
Η ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Πρωτοδιάβασα αυτό το αριστούργημα σε ηλικία 20-22 χρονών. Το είχα βρει ανάμεσα σε κάτι βιβλία της θείας μου και το «έκλεψα» με μαεστρία. Παρ’ ότι δεν έχω καλή μνήμη, θυμάμαι έντονα τη στιγμή που διάβασα τη συγκεκριμένη νουβέλα. Ήταν νύχτα και ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου, στο πατρικό μου. Είχε ησυχία. Όταν διάβασα και την τελευταία του λέξη, το έκλεισα, έμεινα λίγο στη σιωπή και αναρωτήθηκα -πέραν όσων ένιωσα τα οποία είχαν τεράστιο όγκο για να καταφέρω να αποκρυπτογραφήσω εκείνη τη στιγμή- τι είχα μόλις… δει; Ναι, δεν είχα διαβάσει για τον Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς, τον είχα δει. Κι όχι μόνο.
Τον είχα ζήσει! Η υπέροχη πένα του Τολστόι μπόρεσε, όχι μόνο να μου δημιουργήσει εικόνες, αλλά να με κάνει συνοδοιπόρο. Ήμουν εκεί, σε όλα όσα συνέβησαν σ’ αυτόν τον άνθρωπο. Μα, αυτό το έργο είναι θέατρο! Το έκλεισα. Δεν ήταν τότε η ώρα του να το κάνω κάτι. Δεν μπορούσα τότε να το κάνω κάτι. Μετά, χαθήκαμε. Πέρασαν τα χρόνια, ξέχασα τον τίτλο, ξέχασα την υπόθεση, ξέχασα ακόμα και τον συγγραφέα. Μόνο την απόχρωση του εξώφυλλου θυμόμουν, ένα περίεργο όνομα κι ένα πόμολο. Α! Και μια κουρτίνα! Αυτά θυμόμουν. Κι έναν Θάνατο. Τον Θάνατο. Πριν 5 χρόνια άρχισα να το αναζητώ πιο επίμονα.
Το έψαξα πάρα πολύ, σφούγγιζα το μυαλό μου να βρω μία έστω μικρή πληροφορία για κάτι… Κάτι! Δυστυχώς τίποτα. Ρώτησα πολλούς, περιέγραψα όπως, όπως την ιστορία (είχε ξεθωριάσει κι αυτή, παρ’ όλο που το συναίσθημα ήταν το ίδιο έντονο μέσα μου όπως εκείνη τη νύχτα), έψαξα στο ίντερνετ… αλλά τι να βρεις με μια κουρτίνα, ένα πόμολο κι έναν θάνατο. Η πίστη όμως μετακινεί βουνά κι εγώ πίστευα βαθιά μέσα μου ότι θα το βρω, ότι θα με βρει. Και με βρήκε. Αυτό με βρήκε, ναι. Μετά από τόσα χρόνια. Την καταλληλότερη στιγμή. Και να είμαστε τώρα ακόμα εδώ, με τον Θανάση και τον Γιώργο, να συνεχίζουμε να αγγίζουμε με σεβασμό αυτή την υπέροχη ιστορία που μας συντροφεύει 4 χρόνια τώρα. Να γελάμε, να κλαίμε, να φοβόμαστε, να μαθαίνουμε, να αγαπάμε… Αυτά κι άλλα τόσα, μέσα απ’ τον Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς. Ένας απλός θάνατος ενός απλού ανθρώπου κι ένας ύμνος στη Ζωή και στον Θάνατο.
