Ο συγγραφέας μιλώντας στην “Ε” μεταφέρει τον τρόπο που οι πράξεις των ηρώων του τούς τοποθετούν μπροστά σε έναν καθρέφτη, ο οποίος τους αναγκάζει να εξομολογηθούν, ίσως και να απολογηθούν για την έλξη που αισθάνονται για τον σκιώδη εαυτό τους. Στο επίκεντρο του βιβλίου βρίσκεται η ηθική, όχι με τη θρησκευτική έννοια, διευκρινίζει ο Χάρης Βασιλάκος, αλλά μέσα από το πρίσμα των άγραφων νόμων, την αξία των οποίων φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια…
Συνέντευξη στη Νικολέττα Κολυβάρη
Πώς θα χαρακτήριζες το “Omertà: Ο νόμος της σιωπής”; Μια αστυνομική ιστορία, ένα ερωτικό θρίλερ ή μια αναμέτρηση των ηρώων με τον “σκιώδη εαυτό” τους;
Πάντα πίστευα ότι οι «ταμπέλες» αδικούν τα βιβλία, καθώς μέσα σε μια δυο λέξεις δεν μπορούμε να συμπυκνώσουμε το περιεχόμενο και το χαρακτήρα κάποιων δεκάδων σελίδων. Ωστόσο, επειδή ζούμε σε μία εποχή που οι εμπορικοί δείκτες υπαγορεύουν, κατευθύνουν και υποδεικνύουν, αποφασίσαμε με τους επικεφαλής των εκδόσεων Πνοή, Κάκια Ξύδη και Δημήτρη Καραναστάση, να το κατατάξουμε στο είδος του αστυνομικού μυθιστορήματος. Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό θρίλερ δράσης, με φόντο τους σκοτεινούς δρόμους του Παλέρμο, τους λόφους του Μοντεπουλτσιάνο και τους αμπελώνες ευρύτερα της Τοσκάνης. Μία ακραία ερωτική ιστορία, όπου τα όρια ανάμεσα στην εκδίκηση, τη δικαιοσύνη και την ηθική παραμένουν δυσδιάκριτα. Τώρα, όσον αφορά στους ήρωες, αυτό που σίγουρα θα διαπιστώσει ο αναγνώστης είναι ότι οι πράξεις τους τοποθετούν μπροστά τους έναν καθρέφτη, ο οποίος τους αναγκάζει να εξομολογηθούν, ίσως και να απολογηθούν για αυτή την έλξη που αισθάνονται για τον σκιώδη εαυτό τους.
Έχουμε όλοι μας μια σκιά που συνεχώς απορρίπτουμε, όπως πίστευε ο πατέρας της βαθιάς ψυχολογίας Carl Jung;
Στη ζωή αλλά και στη λογοτεχνία, αισθάνομαι ότι αυτή η σκιά που όλοι κρύβουμε μέσα μας, έχει σοβαρό λόγο ύπαρξης και αυτός δεν είναι άλλος από τη δικαίωση του καλού. Ποιος δεν έχει «θέλω», ποιος δεν έχει πάθη, ποιος δεν προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο λογικά σωστό και το συναισθηματικά λάθος; Ποιος δεν έχει αισθανθεί έλξη για εκείνο που τον καταστρέφει; Πόσες φορές δεν επιλέγουμε να κρυφτούμε πίσω από τη βιτρίνα της δήθεν τελειότητας, καλά κλειδωμένοι στους προσωπικούς παρονομαστές μας, αντί να καταθέσουμε την αλήθεια μας; Ωστόσο, όλα δικά μας είναι… Τίποτα δεν πρέπει να αφορίζουμε! Απλώς, στη λογοτεχνία ίσως τα πράγματα να είναι πιο διογκωμένα σε σχέση με την πραγματικότητα.
Με το “Omertà”, που είναι το τρίτο σου βιβλίο μετά το “Εκεί που πετάει ο νους” και την “Κλεψύδρα”, έχεις πια διαμορφώσει το προσωπικό στυλ γραφής σου;
Καθένας που πειραματίζεται στη συγγραφή, διαμορφώνει βήμα βήμα και τη δική του ταυτότητα. Ωστόσο, σε ό,τι με αφορά, αισθάνομαι ότι με τρία βιβλία στο ενεργητικό μου είναι πολύ νωρίς για να μιλάω για προσωπικό στυλ γραφής. Αυτό που ξέρω είναι ότι το γράψιμο θέλει συνεχή φροντίδα, κόπο, μούδιασμα. Αν δεν το αγαπάς, δεν μπορείς να το αντέξεις. Σου παίρνει περισσότερα και σου δίνει λιγότερα, αλλά για έναν περίεργο λόγο, στο τέλος, αισθάνεσαι πλήρης. Η ταυτότητα χτίζεται χρόνο με το χρόνο, από τα χιλιόμετρα που κουβαλάει κανείς στο γράψιμο, από το πόσο αναμετρήθηκε με τους ήρωες, από το πόσο δοκιμάστηκε με τον εαυτό του. Κάθε βιβλίο που προστίθεται στην πλάτη ενός δημιουργού, αποτελεί ένα βήμα προς τη συγγραφική ενηλικίωση. Φυσικά, η τελική κρίση ανήκει πάντα στους αναγνώστες.
Γατί επιλέγει ένας Λάκωνας τον σικελικό κώδικα της σιωπής, τον υπέρτατο νόμο των μαφιόζων, για να μιλήσει περί ηθικής;
Στο βωμό της ενήλικης ζωής, νομίζω ότι όλοι καλούμαστε να θυσιάσουμε ένα μέρος της παιδικής μας αγνότητας και αυτό κοστίζει σε άλλους περισσότερο, σε άλλους λιγότερο. Όλα γύρω μας συνηγορούν πια στο να πάψουμε να είμαστε αθώοι. Πάντα επικεντρώνομαι στο μήνυμα που θέλω να φτάσει εκεί έξω κι αισθάνομαι ότι το «Ομερτά: Ο νόμος της σιωπής» έχει ένα πολύ ισχυρό λόγο ύπαρξης και αξίζει να το διαβάσει κανείς, μιας και στο επίκεντρό του βρίσκεται η ηθική, όχι με τη θρησκευτική έννοια, αλλά μέσα από το πρίσμα των άγραφων νόμων, την αξία των οποίων φαίνεται ότι έχουμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια. Αυτά και πολλά ακόμα αποτέλεσαν την έμπνευση για το «Ομερτά: Ο νόμος της σιωπής», το οποίο περιγράφει μέσα από διαφορετικές ιστορίες αυτήν ακριβώς την αρένα, στην οποία καλούμαστε να επιβιώσουμε. Η σικελική μαφία λειτουργεί καθαρά ως αντίβαρο στο ουσιαστικό μήνυμα του βιβλίου, που δεν είναι άλλο από το ότι μεγαλώνοντας, βαδίζουμε όλοι προς τη συμφιλίωση τόσο με το «μέσα» μας όσο και με τους ανθρώπους γύρω μας.
* Το “Omertà: Ο νόμος της σιωπής” από τις εκδόσεις “Πνοή” παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Καλαμάτα, την ερχόμενη Κυριακή 10 Μαρτίου και ώρα 6 μ.μ., στην αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου (Πλατεία Βιλεαρδουίνου). Λόγια, σιωπές, εικόνες και ήχοι θα διασταυρωθούν με ένα διαδραστικό τρόπο και θα μεταφέρουν τους παρευρισκομένους στους σκοτεινούς δρόμους του Παλέρμο, τους λόφους του Μοντεπουλτσιάνο και τους αμπελώνες της Τοσκάνης. Στην παρουσίαση συμμετέχουν η Εύη Γιαννακοπούλου, ηθοποιός και εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού, η Νικολέττα Κολυβάρη, δημοσιογράφος, και η Αγγελική Σπηλιώτη, εκπαιδευτικός.
