Είναι κατανοητό και εύλογο, κάποιοι από εμάς να έχουμε κουρασθεί από την παράταση της «καραντίνας». Να επιζητούμε να «ανασάνουμε». Αλλά πρέπει να γίνει ακόμη περισσότερο κατανοητό ότι δεν έχουμε καλύτερη επιλογή. Οταν η γειτονιά μας φλέγεται, δεν μπορούμε να «χαλαρώσουμε». Και αυτή ακριβώς είναι η κατάστασή μας. Εχουμε, ανατολικώς και δυτικώς, δυο κοντινότατους γείτονες που φλέγονται από την κρίση του κορονοϊού.
* Με την Ιταλία, στα δυτικά μας, να έχει καταγράψει ως την Τρίτη το μεσημέρι 159.576 κρούσματα, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση παγκοσμίως, ανάμεσα στις χώρες που έχουν πληγεί δεινότερα από τις άλλες. Αλλά με ακόμη χειρότερη εικόνα ως προς τον απολογισμό των θυμάτων. Με 20.465 νεκρούς, που την κατατάσσουν στην δεύτερη θέση του μακάβριου πίνακα, πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες του Ντόναλντ Τραμπ, που άργησε να… ξυπνήσει.
* Με την Τουρκία, στα ανατολικά μας, όπου ο «σουλτάνος» άργησε επίσης πολύ να αντιληφθεί την κρισιμότητα του κινδύνου, να «κατακτά» την ένατη θέση σε κρούσματα, τα οποία αυξάνονται συνεχώς, έχοντας φθάσει τους 61.049 ανθρώπους. Και με 1.296 νεκρούς σε ελάχιστες ημέρες. Και το ακόμη χειρότερο για μας: Να σχεδιάζουν οι τουρκικές αρχές, όπως καταγράφεται στην διεθνή ειδησεογραφία, ένα έγκλημα σε βάρος μας. Την «εξαγωγή», δηλαδή, μεταναστών που έχουν προσβληθεί από τον κορονοϊό, προς τα ελληνικά νησιά. Ενα υποχθόνιο σχέδιο που δυστυχώς κανένα διεθνές δικαστήριο δεν προβλέπεται να το καταδικάσει ως… έγκλημα ειρήνης.
Οταν αυτά συμβαίνουν δεξιά και αριστερά σου, δεν μπορείς να πεις «αφού εγώ είμαι σε καλύτερη κατάσταση, δεκάδες θέσεις πίσω από αυτούς, στην 54η, με μόνον 2.145 κρούσματα και μόλις μια εκατοντάδα θυμάτων, άρα μπορώ να ξεσφίξω λίγο τα λουριά».
Πασχαλιές θα έλθουν κι άλλες. Και το στοίχημα είναι να μπορέσουμε να γιορτάσουμε την επόμενη άνοιξη, το επόμενο Πάσχα, τις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές, με όσο γίνεται λιγότερους απόντες. Να έχουν επιζήσει ο παππούς και η γιαγιά στο χωριό. Για να μπορούμε να τους επισκεφτούμε και του χρόνου. Για γλέντια. Οχι για μνημόσυνα.
Ας περιορίσουν λοιπόν τις ορέξεις τους οι ανυπόμονοι. Αυτοί οι οποίοι μηχανεύονται τρόπους «διαφυγής». Και εξαιτίας των οποίων απειλείται απαγόρευση κυκλοφορίας όλων των Ι.Χ. αυτοκινήτων κατά το πασχαλινό διήμερο.
Για την ζωή ισχύει η παλιά διαφήμιση για το νερό: «Προσέχουμε για να έχουμε».
Γ.Π. Μασσαβέτας
