Αλλαγές που ξεκινούν από τις καθημερινές μας συνήθειες και φθάνουν ως τις κατεστημένες αντιλήψεις κυβερνήσεων, κομμάτων και πολιτών.
Μετά την παταγώδη κατάρρευση του λεγόμενου «σοσιαλιστικού στρατοπέδου», την δεκαετία του ’90, οι θιασώτες της απόλυτης καπιταλιστικής οικονομίας, της «οικονομίας της αγοράς», γνώρισαν μια μακρά περίοδο ισχυρής παντοδυναμίας. Η οποία τούς οδήγησε σε μιαν άκρως αλαζονική συμπεριφορά αποθέωσης της ιδιωτικοποίησης των πάντων. Μηδέ της υγείας και της παιδείας εξαιρουμένων.
Τώρα, για την αντιμετώπιση των τεραστίων προβλημάτων που προκάλεσε η πανδημία, ακόμη και οι πλέον αμετανόητοι εχθροί κάθε έννοιας κρατικής παρέμβασης αναγκάσθηκαν να βάλουν αρκετό νερό στο κρασί τους. Κυρίως δε να αποδεχθούν ότι το σύνολο των ανθρωπίνων λειτουργιών είναι κάτι περισσότερο, κάτι σημαντικότερο, από «αγορά». Είναι κοινωνία. Και επομένως οι νόμοι της κοινωνίας, γραπτοί και άγραφοι, είναι πάνω από τους «νόμους της αγοράς». Οτι αρχές όπως η αλληλεγγύη και η συλλογική ευθύνη είναι σημαντικότερες από την αποθέωση του ανταγωνισμού και την νοοτροπία του «όποιος είναι έξυπνος και ικανός κερδίζει» και «όποιος αντέξει».
Τυπικώς «δεξιές», συντηρητικές, ακόμη και νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, αναγκάσθηκαν να χρησιμοποιήσουν παλιά, δοκιμασμένα, σοσιαλδημοκρατικά «εργαλεία». Για να προστατεύσουν όχι μόνον την ζωή και την υγεία των πολιτών τους, αλλά ακόμη και αυτή την ίδια την «αγορά». Που την βλέπουμε να καταρρέει παταγωδώς. Με αλλεπάλληλες χρεοκοπίες γιγάντων, που τώρα απλώνουν το χέρι ζητώντας εκείνο που ως τώρα εξόρκιζαν: Μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση για την στήριξή τους.
Για να έλθουμε στα δικά μας, η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τα μέτρα στήριξης της κοινωνίας, πρωτίστως δε με την σοβαρότατη ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, είναι, στην πράξη, μια εξόχως σοσιαλδημοκρατική επιλογή. Και ας παριστάνουν, ορισμένοι, ότι δεν το βλέπουν.
Το ότι αυτή η επιλογή είναι απολύτως επιτυχημένη άνοιξε και την όρεξη του Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος εγκατέλειψε τις σημαίες του «αριστερού ριζοσπαστισμού» και μίλησε, κατά την συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», για την ανάγκη σύγκλισης με τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας. Φιλοδοξεί γαρ να καταστεί ο κληρονόμος του χώρου, καθώς «η Φώφη δεν τραβά». Αλλά μάλλον τον πρόλαβε ο Κυριάκος, όπως αποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις.
Γ.Π. Μασσαβέτας
