Καλά κάνεις κοπέλα μου. Είναι δυνατόν να περνάνε δύο μήνες χωρίς να αγοράσεις ένα νέο εσώρουχο ή στηθόδεσμο; Ένα μπουστάκι, μια φουστίτσα; Έτσι… ξεβράκωτη που σε βρήκε η πανδημία, πώς να μην πέσεις με μανία για «shopping therapy» τώρα που άνοιξαν τα μαγαζιά; Αλλά και εσύ παλικάρι μου. Είναι δυνατόν να φοράς τα ίδια αθλητικά τόσους μήνες; Να μυρίζουν τα Nike ή τα Adidas σου, λες και είναι αρβύλες πεζικάριου; Προφανώς και σε βρήκε σε κατάσταση ξυπόλυτου τάγματος η πανδημία. Συμμερίζομαι απολύτως το δράμα σας.
Δικαίως λοιπόν στριμώχνεσθε «πατείς με, πατώ σε» στην Ερμού της Αθήνας ή του Βόλου, στην Τσιμισκή Θεσσαλονίκης, την Αριστομένους της Καλαμάτας, την Ειρήνης σε Κοζάνη και Πρέβεζα, σε όλους τους ανά την επικράτεια εμπορικούς δρόμους, πεζόδρομους, πλατείες και τα θηριώδη «malls». Πώς να την αντέξει κανείς τέτοια στέρηση;
Ε, και τι έγινε αν επιστρέφοντας στο σπίτι, μαζί με τις σακούλες με τα νέα «παπά», μπορεί να μεταφέρεις και κανένα… δειγματάκι τελευταίας collection από Covid-19, που το «ψώνισες» εκεί στο στριμωξίδι, καθώς χάζευες τις βιτρίνες; Το πολύ να κολλήσεις τον ιό στον παππού ή τη γιαγιά. Ε, μήπως έχουν συμβόλαιο… αθανασίας; Αν δεν «πάνε» από τον ιό, θα πάνε από κάποιο «υποκείμενο νόσημα». Όχι να μείνουμε και φυλακισμένοι, να χάσουμε και τις εκπτώσεις, μόνο και μόνο για να έχουμε τα γερόντια μέσα στα πόδια μας για κάτι μήνες ή κάτι χρόνια ακόμα…
Είναι ολοφάνερο. Η Ελλάδα, είτε φταίει ο Τσίπρας με αυτά που άφησε πίσω του, είτε ευθύνεται ο Μητσοτάκης που κυβερνάει τώρα, είναι γεμάτη ξεβράκωτους και ξυπόλυτες. Ιδίως στην «ηλικιακή ομάδα» από 18 έως 40. Αυτήν που είδαμε στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ να κυριαρχεί στη φρενίτιδα εφορμήσεων στους πιο πολυσύχναστους δρόμους το τελευταίο τριήμερο. Άλλη λογική εξήγηση δεν μπορεί να υπάρχει.
Ψωνίσανε, ψωνίσανε, χαζέψανε βιτρίνες με την ψυχή τους. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν, χωρίς κανείς να νοιάζεται για τήρηση αποστάσεων και άλλες ανούσιες οδηγίες των επιστημόνων. Και «φούρνος να μην καπνίσει».
Δυστυχώς, οι «φούρνοι» θα «καπνίσουν» περί τα μέσα Φεβρουαρίου. Και η… τσίκνα τους θα είναι εφιαλτική. Οπότε την καταναλωτική υστερία ενός τμήματος θα την πληρώσουμε με νέο «μάντρωμα» όλοι. Διότι στη χώρα που δίδαξε το «μέτρον άριστον», το μέτρο είναι ανύπαρκτο.
Γ. Π. Μασσαβέτας
