Τότε, η ηγερία της Ένωσης μας ενημέρωνε με ενθουσιασμό ότι χάρη στα συμβόλαια που είχε συνάψει η Κομισιόν με τις μεγάλες εταιρείες, «όλοι οι Ευρωπαίοι θα έχουν πρόσβαση στα εμβόλια». Προς επίρρωση, δόθηκαν στη δημοσιότητα και οι αριθμοί με τις ποσότητες που είχε συμφωνηθεί να παραδώσει κάθε εταιρεία. Δημιουργήθηκε ένα κλίμα ενθουσιασμού, στο οποίο ευλόγως μετείχε και η ελληνική κυβέρνηση, ικανοποιημένη για τις ποσότητες που πρόβλεπε για τη χώρα μας η κατανομή των Βρυξελλών. Λίγες μέρες αργότερα η κ. ντερ Λάιεν πανηγύριζε ότι είναι «η στιγμή της Ευρώπης». Και όταν μέσα στις γιορτές ξεκίνησαν οι εμβολιασμοί, ξαναμίλησε για «ευρωπαϊκή ιστορία επιτυχίας».
Αλλά τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα παρουσίαζαν οι Βρυξέλλες και κατ’ επέκταση οι κυβερνήσεις των χωρών της Ένωσης. Και βρεθήκαμε να παρακολουθούμε έναν «πόλεμο» ανάμεσα στις εταιρείες και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με τις παραδόσεις να υπολείπονται κατά πολύ των προσδοκιών. Ενώ, με τις μεταλλάξεις του ιού, όπως η βρετανική και η νοτιοαφρικανική -που ήδη έχουν «βάλει πόδι» και στη χώρα μας- η κατάσταση έγινε πιο επικίνδυνη.
Τώρα η Ούρσουλα… χάθηκε. Κατά το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» έχει γίνει το “φάντασμα των Βρυξελλών”, την ώρα που από κάποιες πλευρές ζητείται ακόμη και η παραίτησή της. «Αιτήματα για συνεντεύξεις μπλοκάρονται συστηματικά από το τμήμα επικοινωνίας της» αναφέρεται χαρακτηριστικώς, μαζί με το πικρόχολο σχόλιο ότι «η υποτιθέμενη ιστορία επιτυχίας απειλεί να γίνει η μεγαλύτερη αποτυχία στην καριέρα της».
Στα δικά μας εδάφη όμως φύεται περισσότερη εξυπνάδα. Όπως αυτή του κ. Τσίπρα, που βρήκε τη λύση. Να υποχρεώσουν οι κυβερνήσεις τις εταιρείες να «κοινωνικοποιήσουν» τις «πατέντες» τους.
Ας του εξηγήσει κάποιος ότι, αν υπήρχε εξ αρχής τέτοια προοπτική, καμία καπιταλιστική εταιρεία δεν θα ξόδευε εκατοντάδες εκατομμυρίων για έρευνα. Και θα περιμέναμε, ποιος ξέρει για πόσα χρόνια και με πόσες χαμένες ζωές στο μεταξύ, να ανακαλύψουν τα εμβόλια τίποτε κρατικοί υπάλληλοι με τους δικούς τους ρυθμούς. Αλλά ούτε το μη κερδοσκοπικό Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης θα μας βοηθούσε, αν επικρατούσε ο τσιπρισμός στην Ευρώπη. Διότι, ως μη κρατικό, θα το είχαν κλείσει.
Γ. Π. Μασσαβέτας
