Είναι πλέον πασιφανές πως με πρόφαση την πανδημία γίνεται μια συντονισμένη προσπάθεια να καταστρατηγηθούν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών και μάλιστα ευθαρσώς και χωρίς καμία πρόφαση και ούτε ίχνος αναστολής.
Μέσα στο χάος της καραντίνας ψηφίζονται νομοσχέδια, αλλάζουν νόμοι και εκδίδονται διατάγματα χωρίς τις στοιχειώδεις δημοκρατικές διαδικασίες και παράλληλα με ρητές απαγορεύσεις παντός είδους συνταγματικώς κατοχυρωμένων αντιδράσεων.
Την ίδια ώρα τα δικαστήρια παραμένουν κλειστά εδώ και σχεδόν ένα χρόνο και δικηγόροι στερούμενοι εισοδημάτων κινδυνεύουμε με αφανισμό.
Το ζήτημα της αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων δεν αφορά μόνο τους δικηγόρους και τους εμπλεκομένους στην Δικαιοσύνη αλλά μας αφορά όλους.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι πλέον πολιτικό και λαμβάνει επικίνδυνες διαστάσεις.
Οι δικηγόροι θεωρούμαστε από τον περισσότερο κόσμο κοινωνικά και οικονομικά ευνοημένοι, ενώ υπάρχουν και ορισμένοι που μας θεωρούν πρόβλημα και όχι λύση.
Η σκέψη αυτή είναι το ίδιο λάθος με το να θεωρεί κάποιος πως ένας άνθρωπος που έχει κατάστημα παιχνιδιών έχει τα ίδια έσοδα με αυτόν που έχει τα Jumbo ή ένας άνθρωπος που έχει μαγαζί με ρούχα βγάζει τα ίδια χρήματα με τον Mr. Zara .
Οι δικηγόροι και ειδικά οι νέοι, ηλικίας από 25 έως 45 ετών παλεύουν καθημερινά με τα έξοδα και για την επιβίωση όσο και οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας. Πράγματι μπορεί να υπάρχουν 100 δικηγόροι γνωστοί και ίσως και να θεωρούνται πλούσιοι, υπάρχουν όμως και άλλοι- οι περισσότεροι- που παλεύουν καθημερινά να μείνουν όρθιοι.
Όχι, δεν είναι στόχος του κειμένου αυτού η κλάψα και η μεμψιμοιρία για τους δικηγόρους που χάνουν εισοδήματα, αλλά για την Δικαιοσύνη στην χώρα όπως αυτή θα διαμορφωθεί την μετά κορονοϊου εποχή.
Το ζήτημα είναι πως όσο οι δικηγόροι συνεχώς βαλλόμεθα πολλοί από εμάς θα αναγκαστούμε να τα παρατήσουμε.
Σκεφτείτε λοιπόν αν αύριο το πρωί δεν υπάρχουν πλέον δικηγόροι…
Πώς ο πολίτης θα βρει το δίκιο του;
Ποιός θα φωνάξει για λογαριασμό του;
Ποιός θα παλέψει με αυτόν για αυτόν;
Πώς θα προστατευθεί από τις πολυεθνικές εταιρείες, τις τράπεζες, την κυβέρνηση την ίδια;
Ποιός θα προασπίζει το σύνταγμα της χώρας;
Ποιός θα τολμήσει να αντιμιλήσει στην εκάστοτε κυβέρνηση και πόσο μάλλον σήμερα που τείνουν οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο να ακολουθούν ολοκληρωτικές μεθόδους;
Το γεγονός πως τα δικαστήρια είναι κλειστά και οι δικηγόροι ως πληττόμενος κλάδος δεν έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ είναι πλέον πασιφανές πως μόνο τυχαίο δεν είναι, είναι δε τρομακτικό το πού αυτό αποσκοπεί!
Χωρίς δικηγόρους δεν υπάρχει η “γέφυρα” που οδηγεί στην απονομή της Δικαιοσύνης στην χώρα. Χωρίς δικηγόρους η Δικαιοσύνη νοσεί και αιμορραγεί και είναι αμφίβολο πόσο θα αντέξει ακόμα να παραμένει ζωντανή αφού… χωρίς δικηγόρους δεν θα υπάρχει κανείς στο τέλος να την υπερασπιστεί!!!