Δύο μέτρα και δύο σταθμά από την Κυβέρνηση των “αρίστων”. Όπως φαίνεται οι μισές τουλάχιστον επιχειρήσεις της χώρας δεν δικαιούνται Επιστρεπτέα προκαταβολή 5 γιατί “τα πάνε καλά”. Διότι τις ελάχιστες μέρες που δούλεψαν έκοψαν κανονικά αποδείξεις, έστω και των 5-20 ευρώ οπότε φαίνεται πως αυξήθηκε ο τζίρος τους σε σχέση με πριν που ήταν κλειστές. 
Θα πρέπει όμως να είμαστε πολύ “πτωχοί τω πνεύματι” για να τα δεχόμαστε όλα αυτά. Με σταθερά βήματα οδηγούμαστε στο “Θάνατο του εμποράκου “ από υποκείμενα νοσήματα την ανεργία και την αναδουλειά. 
“Μας σκοτώνουν με μικρές δόσεις, πολύ ταχτικά, πολύ σιωπηλά, πολύ σοφά”. (Γ. Σεφέρης). Στην καθημερινότητά μας λιμοκτονούμε ο ένας μετά τον άλλον προσπαθώντας να είμαστε φερέγγυοι στα απαιτούμενα κάθε μήνα χωρίς καμία σιγουριά για το αύριο. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως δεν γνωρίζουμε πότε ανοίγουμε, πότε κλείνουμε, πως δουλεύουμε, με ραντεβού, με click away, με ηλεκτρονικό εμπόριο;
Υπάρχουν άπειροι συνάδελφοί μας, ιδιαίτερα στο χώρο της εστίασης, που έχουν αρκετούς μήνες να δουλέψουν και καλούνται μηνιαίως να πληρώνουν διάφορα όπως ασφαλιστικά ταμεία, πάγια έξοδα των καταστημάτων τους κλπ.
Υπάρχουν συνάδελφοι στο λιανικό εμπόριο που αποφασίζουν να κλείσουν οριστικά τις επιχειρήσεις τους καθώς “τίποτα δεν κινείται”. Δεν είναι το ίδιο εύκολο για όλους, δεν είναι λύση για τον κάθε έμπορο το e - shop ή το click. 
Τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα των γνωστών αλυσίδων λειτουργούσαν, λειτουργούν και θα συνεχίσουν να λειτουργούν ανεξάρτητα αν δίπλα τους εξαφανίζονται καθημερινά εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις. 
Λύσεις και προτάσεις υπάρχουν αρκεί να μην αρκούμαστε σε ό,τι μας “πλασάρουν “ τα ΜΜΕ, κρατικά ή ιδιωτικά (το ίδιο είναι ).
Ναι είμαι ελεύθερη επαγγελματίας με δικό μου χώρο (χωρίς ενοίκιο) και πρόσφατα και με e shop. Δεν έχω πάρει μέχρι σήμερα καμία επιστρεπτέα προκαταβολή παρά μόνο την Αποζημίωση Ειδικού Σκοπού όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοί μας. Θεωρούμαι από τους τυχερούς όμως αυτό δεν με κάνει να μην ανησυχώ και να μην αγχώνομαι για το παρόν και το μέλλον όλων των συναδέλφων  μας τόσο στην τοπική κοινωνία της Καλαμάτας όσο και στην ευρύτερη περιφέρεια της χώρας μας. 
Όλοι μας είμαστε αυτόπτες μάρτυρες και έμμεσα συνυπεύθυνοι του παιχνιδιού που παίζεται εις βάρος της αξιοπρέπειας μας. Όλοι μας γνωρίζουμε πως υπάρχουν οικογένειες που “τα φέρνουν πολύ δύσκολα βόλτα” γιατί το μαγαζί της οικογένειας έκλεισε ή υπολειτουργεί. 
Ήρθε η ώρα να αντιδράσουμε για όλο αυτό το κακό. Υπάρχουν τρόποι τηρώντας τα μέτρα ασφαλείας να ακουστούμε και γιατί όχι να δικαιωθούμε. Το οφείλει ο καθένας μας πρώτα στον εαυτό του και ύστερα στους δικούς του. 
Μια αγανακτισμένη ελεύθερη επαγγελματίας που νιώθει πως νοσεί από επαγγελματική πανδημία.