Μακάρι να είναι έτσι. Διότι, δυστυχώς, υπάρχουν παγκοσμίως αλλά και στον τόπο μας πολύ χειρότερες προβλέψεις για το μέλλον του πλανήτη. Ο οποίος δοκιμάζεται τις τελευταίες δεκαετίες από ακραία καιρικά φαινόμενα, τόσο ώστε από τη Σιβηρία ως την Αυστραλία οι ακραίες θερμοκρασίες να καταγράφουν μία απόσταση που έχει ξεπεράσει ήδη τους 100 βαθμούς Κελσίου.
Για τη χώρα μας, αν έχουμε συχνή επανάληψη τέτοιων ακραίων θερμοκρασιών, ο ομότιμος καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας Χρήστος Ζερεφός προειδοποιεί ότι μπορούν στο μέλλον να επιφέρουν ξηρασία και ερημοποίηση στο 40% της χώρας. Ενώ σήμερα διαμορφώνουν ένα κλίμα το οποίο ευνοεί την πρόκληση πυρκαγιών ακόμη και σε δάση που βρίσκονται σε υψόμετρο 1.000 μέτρων.
Δυστυχώς το πέρασμα από την εξουσία διαφόρων που αντιμετώπισαν ή αντιμετωπίζουν τις περιβαλλοντικές ανησυχίες των ανθρώπων με υφάκι και ειρωνείες, όπως ο “να πάει και να μην ξανάρθει” Ντόναλντ Τραμπ των ΗΠΑ, ή η βραζιλιάνικη καρικατούρα του, ο Μπολσονάρου, που καταστρέφει τον μεγαλύτερο πνεύμονα πρασίνου όλης της Γης, τον Αμαζόνιο, θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά.
Αλλά δυστυχώς δεν πρόκειται μόνο για αυτούς τους ακραίους εχθρούς κάθε μέτρου προστασίας του περιβάλλοντος, όταν θίγει τα οικονομικά συμφέροντα των χωρών τους. Έχουμε και πολλούς άλλους, οι οποίοι στα λόγια ανησυχούν για την κλιματική αλλαγή, αλλά στην πράξη η ανησυχία τους αποδεικνύεται υποκριτική. Όλους αυτούς που μαζεύονται σε διεθνείς συναντήσεις για το περιβάλλον και καταλήγουν σε “συμφωνίες” που μοιάζουν περισσότερο με ευχολόγια. Αυτό είναι το μεγάλο κόλπο των οικονομικά ισχυρών του πλανήτη. Να στήνονται τέτοιου είδους διασκέψεις, να συνάπτονται κάποιες συμφωνίες που εμφανίζονται ως “βήμα προόδου” και να ροκανίζουν χρόνο, ροκανίζοντας τελικώς την ίδια τη ζωή του πλανήτη. Πότε στο Κιότο, πότε στην Κοπεγχάγη, πότε στο Μεξικό και πότε στο Παρίσι.
Το περισσότερο που κατέστη εφικτό μέσα από αυτές τις διασκέψεις, ήταν το ότι οι “μεγάλοι” και πλούσιοι της γης “καθάρισαν” με τη συνείδησή τους δεσμευόμενοι ότι θα διαθέσουν “σημαντικά ποσά” για την “προστασία του κλίματος”. Σαν τον πατέρα που δεν θέλει να σκοτίζεται με τα προβλήματα των παιδιών του και “καθαρίζει” με την τακτική: Πάρε λεφτά και άσε με.
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgismassavetas@gmail.com
