Άλλα πράγματα περιμέναμε να ακούσουμε και πρωτίστως ότι αυτοί οι διαγνωστικοί έλεγχοι θα συνταγογραφούνται από τον ΕΟΠΥΥ, ώστε να ενθαρρύνονται οι πολίτες να υποβάλλονται σε τακτικούς ελέγχους για να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Αν ένα ζευγάρι με δύο παιδιά μετεφηβικής ηλικίας στην Ελλάδα θέλει πράγματι να ελέγχει συστηματικώς την πορεία της υγείας του, ώστε να προλαμβάνει την επέλαση του ιού υπό οποιαδήποτε μετάλλαξη, θα πρέπει να υποβάλλεται τουλάχιστον τρεις φορές τον μήνα σε μοριακό έλεγχο. Όπερ σημαίνει ότι πρέπει να ξοδεύει 546 ευρώ για τον σκοπό αυτό. Ακόμη και αν εργάζονται και οι δύο με καθαρές αποδοχές ο ένας του βασικού μισθού των 700 ευρώ και ο άλλος γύρω στο χιλιάρικο, πάλι το κόστος είναι δυσβάστακτο.

Εκτός όμως από δυσβάστακτο είναι και άδικο όταν οι πολίτες γνωρίζουν ότι στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη σε χώρες όπου ο μέσος μισθός των εργαζομένων είναι διπλάσιος ή και τριπλάσιος από τον δικό μας, οι έλεγχοι αυτοί είτε γίνονται εντελώς δωρεάν για όλους, όπως στην Αυστρία, τη Δανία, την Ισπανία, τη Βρετανία και άλλες, ή έστω μόνο για τους εμβολιασμένους, όπως στη Γαλλία. Και είναι και προκλητικό όταν οι πολίτες μαθαίνουν ότι συγκεκριμένο διαγνωστικό κέντρο χρεώνει στα υποκαταστήματά του στην Ελλάδα 10 ευρώ για το rapid test και 60 ευρώ για τον μοριακό έλεγχο, ενώ για τις ίδιες υπηρεσίες στην Κύπρο οι χρεώσεις της ίδιας εταιρείας είναι 5 και 25 ευρώ αντιστοίχως -όταν μάλιστα οι μέσες απολαβές στις δύο χώρες δεν συγκρίνονται.

Το “δωρεάν” συνεπάγεται βεβαίως μεγάλη δαπάνη για το κράτος. Αλλά είναι δαπάνη ανταποδοτική, διότι αν από δέκα ελέγχους γλιτώνουμε μια κατάσταση πολυήμερης διασωλήνωσης, τότε έχουμε και κέρδος. Αναλογισθείτε πόσο κόστισε η επί 70 ημέρες νοσηλεία του Βασίλη Λεβέντη στην εντατική. Πόσο κοστίζουν οι πάνω από εξακόσιες εν λειτουργία εντατικές και οι υπερχίλιες απλές κλίνες Covid και τότε θα καταλάβετε ότι έχω δίκιο.

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgismassavetas@gmail.com