Μιας Ευρώπης με δικό της σύνταγμα και συντεταγμένη δομή προάσπισης των συμφερόντων των λαών της. Με ενιαίο στράτευμα, που θα υπερασπίζεται τα κοινά σύνορα έναντι παντός τρίτου. Με αληθώς ενιαία εξωτερική πολιτική. Με οικονομική και κοινωνική πολιτική που να οδηγούν στην εξάλειψη των ανισοτήτων. Αν κατά καιρούς εξοργίζομαι με τον τρόπο σκέψης και δράσης των κορυφαίων της Ένωσης, είναι διότι ακριβώς δεν δείχνουν καμιά διάθεση να καταστήσουν την Ευρώπη αληθώς ισότιμη απέναντι σε ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα.
Δείτε τι γίνεται με τη λαϊκή εξέγερση στο Καζακστάν, όπου κυβερνά ένα ακόμη αυταρχικό μετασοβιετικό καθεστώς. Μια εξέγερση που πνίγεται στο αίμα, ενώ παραλλήλως πολλαπλασιάζονται οι φυλακισμένοι. Έχουμε κακή επανάληψη της ιστορίας. Ο,τι έγινε τη δεκαετία του ‘50 στην Ουγγαρία και τη δεκαετία του ‘60 στην Τσεχοσλοβακία επαναλαμβάνεται στο Καζακστάν. Το διεφθαρμένο αυταρχικό καθεστώς κατέφυγε στην συνήθη επιχειρηματολογία. Ότι η λαϊκή εξέγερση “υποκινείται έξωθεν”. Σιγά μην έδινε και αποδείξεις για τον ισχυρισμό του. Που είναι ο ίδιος ακριβώς που επιστρατεύθηκε και στις περιπτώσεις Ουγγαρίας και Τσεχοσλοβακίας.
Αφού η “τάξη και ασφάλεια” του καθεστώτος κινδυνεύει με “έξωθεν” υποκινήσεις, τι απέμενε; Η έξωθεν βοήθεια. Τότε, την πρόσφερε το “Σύμφωνο της Βαρσοβίας” με τα σοβιετικά τανκς να καταπνίγουν τις δυο λαϊκές εξεγέρσεις. Τώρα, είναι το νέο σύμφωνο των πέντε συμμάχων του καθεστώτος Πούτιν. Εν ονόματι του οποίου Ρώσοι αλεξιπτωτιστές εισέβαλαν στην χώρα για να εξασφαλίσουν την… πολιτική σταθερότητα. Δηλαδή για να θερίσουν τους αμάχους που διαμαρτύρονται για την ακρίβεια στα καύσιμα και την διαφθορά.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση πώς αντιδρά; Με μια ανάρτηση, στο Τουίτερ, του “ύπατου αρμοστή” της Εξωτερικής Πολιτικής, Ζοζέπ Μπορέλ, ο οποίος εξέφρασε «μεγάλη ανησυχία όσον αφορά την εξέλιξη της κατάστασης στο Καζακστάν. Η εξωτερική στρατιωτική βοήθεια θυμίζει καταστάσεις που πρέπει να αποφευχθούν». Αποφεύγει ακόμη και να αναφερθεί ονομαστικώς σε αυτές τις καταστάσεις τις οποίες απλώς υπαινίσσεται και… εύχεται να αποφευχθούν.
Όσο η ΕΕ περιορίζεται σε κομψεπίκομψες δηλώσεις εκπροσώπων της, τόσο θα υφίσταται ήττες από “τσάρους” και “σουλτάνους” αυταρχικών καθεστώτων. Όπως η κραυγαλέα ήττα της στην περίπτωση της Λιβύης, όπου οι Πούτιν και Ερντογάν, με τα αθύρματα και τους μισθοφόρους τους, κατάφεραν να ματαιώσουν τις εκλογές.

giorgismassavetas@gmail.com