Όπως είναι γνωστό, ο Κλεισθένης -που το όνομά του φέρει το τελευταίο νομοσχέδιο για την τοπική αυτοδιοίκηση- ήταν ο θεμελιωτής της Αθηναϊκής δημοκρατίας και στην περίπτωσή μας η σημειολογία είναι εύλογη. Αλλά ας πάμε στην ουσία.
Πριν λίγο καιρό πληροφορήθηκα ότι ο Δήμος Πύλου-Νέστορος πρόκειται να κάνει ανάπλαση της πλατείας της Χώρας και μάλιστα το έργο έχει ήδη δημοπρατηθεί. Η απλή και στοιχειώδης λογική λέει, αλλά και η έννοια της τοπικής αυτοδιοίκησης επιβάλει, ότι ένα τόσο σημαντικό έργο για μια τοπική κοινωνία θα έπρεπε να τύχει επεξεργασίας και προτάσεων από το Κοινοτικό Συμβούλιο και διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία. Θεωρώντας χρέος μου, -ως Κοινοτικός Σύμβουλος- να πληροφορηθώ τι συμβαίνει, απευθύνθηκα στο Πράσινο Ταμείο που χρηματοδοτεί το έργο για να μάθω τι ακριβώς προβλέπει η νομοθεσία για το εν λόγω έργο. Έκπληκτος πληροφορήθηκα ότι ο νόμος έχει αλλάξει και δεν προβλέπεται διαβούλευση, ούτε απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου, αλλά ούτε καν του Δημοτικού Συμβουλίου! Αρκεί η απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου!
Δηλαδή για ένα έργο που πρόκειται να χαρακτηρίζει τη φυσιογνωμία ενός τόπου τουλάχιστον για μια γενιά, όπως είναι η πλατεία, αρκεί η απόφαση των «σοφών» της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου και δεν χρειάζεται η γνώμη κανενός άλλου εκπροσώπου φορέα ή/και φορέων από τον τόπο που θα γίνει το έργο!
Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, αλλά η δική μου άποψη είναι ότι καταχρηστικά και κατ΄ επίφαση χρησιμοποιείται πλέον ο όρος «Τοπική Αυτοδιοίκηση», διότι Τοπική Αυτοδιοίκηση σημαίνει άλλο πράγμα και υποδηλώνει τη δυνατότητα των ανθρώπων να ΣΥΝΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ για τα του τόπου τους. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι -ή θα έπρεπε να είναι- πυρήνας δημοκρατίας και όχι σύνολο άβουλων ανθρώπων που αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτούς.
Βέβαια, υπάρχει και το αντίθετο επιχείρημα που λέει ότι όταν ένα έργο τίθεται σε ευρεία συζήτηση από τους ενδιαφερόμενους δεν βγαίνει ποτέ άκρη, που σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει. Συνεπώς, ας αποφασίσουμε αν θέλουμε να μάθουμε να συζητάμε ήσυχα και απλά για να καταλαβαινόμαστε ή να δεχτούμε εξ αρχής ότι δεν μπορούμε, οπότε ας αποφασίζουν άλλοι για εμάς. Αν υπερισχύει η δεύτερη περίπτωση, ας αφήσουμε τους μεγάλους Άνδρες της αρχαιότητας ήσυχους και ας γίνουμε ειλικρινείς τόσο οι διοικούντες όσο και εμείς… ότι δηλαδή δεν έχουμε ούτε τη συμμετοχική διάθεση, ούτε την ευθύνη για να συναποφασίζουμε. Οι διοικούντες ήδη έχουν πάρει τις αποφάσεις τους για εμάς. Το ζητούμενο είναι εμείς τι θα κάνουμε.
Κόκκινος Γιώργος
Σύμβουλος Δημοτικού Συμβουλίου Δ/Κ Χώρας
Πρόεδρος ΔΣ ΟΠ ΝΗΛΕΑΣ
