Συνεδρίαση κομματικής οργάνωσης της Κυπαρισσίας πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του Εργατικού Κέντρου της πόλης, την Τετάρτη 05-7-23, με σκοπό αναζήτηση υποψηφίων συμβούλων για τη στήριξη ιατρού ως υποψηφίου Δημάρχου. Ένιοι των παρευρισκομένων την μετέτρεψαν και σε δικαστήριο, πέρα από κάθε όριο, για άσχετο της διαδικασίας τους, απόντα, μη καλεσμένο συνάνθρωπό τους, όπως πληροφορήθηκα. Για τούτο μερικά σχόλια.
Είναι γνωστό το όνειρο κάθε ολοκληρωτικού να είναι ταυτόχρονα κατήγορος και δικαστής. Να διεξάγει, μάλιστα, δίκες ερήμην των “κατηγορουμένων”. Χωρίς να τίθενται σε έλεγχο και αντίκρουση οι ισχυρισμοί του. Έτσι, κάποιοι κατηγορούν, δικάζουν και απονέμουν ποινές οι ίδιοι. Για πράξεις και προθέσεις που οι ίδιοι φαντασιώνονται και αποδίδουν στα απόντα, κατά κανόνα, θύματά τους.
Κάτοχοι της μοναδικής αλήθειας, στο όνομα της οποίας ως σύγχρονοι ιεροεξεταστές λειτουργούν, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και επικοινωνίας με την πραγματικότητα, ακίνητοι στο χρόνο, ακοινώνητοι έως αντικοινωνικοί, ανεπαρκείς και τοξικοί, βρίσκουν ρόλο στο πανηγύρι, (προφανώς έτσι το βιώνουν), της προεκλογικής περιόδου. Τότε εμφανίζονται ως αποχαλινωμένοι υβριστές και παραλογιζόμενοι κήνσορες. Μετά, εξαφανίζονται.
Τέτοιες, όμως, αντιλήψεις και πρακτικές δηλητηριάζουν το κοινωνικό σώμα, βλάπτουν τη δημοκρατία. Οδηγούν στο σκοτάδι. Παραπέμπουν στο ποίημα “Υστερόγραφο” του Γ. Σεφέρη, από όπου και ο τίτλος του κειμένου, στο «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι» του Τάκη Λαζαρίδη, αλλά και στο “1984” - “Δωμάτιο 101” (Μπρρρ!) του Όργουελ. Αν καταλαβαίνουν.
Υ.Γ. Scripta Manent. Αντέχουν, αλήθεια, να αντικρύσουν τις φαντασιώσεις και τα “πονήματά” τους στο Φως της δημοσιότητας, αντί να τις διακινούν και να τα αναγιγνώσκουν οι ίδιοι σε κλειστές συγκεντρώσεις, ως ιερές “αλήθειες”, σε καλοπροαίρετους ανθρώπους;