Τελευταία, σε οικονομικές εφημερίδες κυρίως, γίνεται εκτενής αναφορά στο σχεδιασμό αναβάθμισης συγκεκριμένων λιμανιών της χώρας μας, με τη χρηματοδότηση βελτίωσης των υποδομών, τη σύνδεσή τους με το σιδηροδρομικό δίκτυο, ενδεχομένως και την παραχώρηση τους. Από την Πελοπόννησο καταγράφεται μόνο το λιμάνι της Πάτρας και δε γίνεται αναφορά σε κανένα άλλο.
Για το λιμάνι της Καλαμάτας, που κατασκευάσθηκε πριν από 130 χρόνια, δίνοντας εξωστρέφεια και τεράστια ανάπτυξη στην πόλη, δε φαίνεται να υπάρχει ουσιαστικό ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα σχεδιασμοί ανάπτυξής του να μην υλοποιούνται, οι υποδομές του σταδιακά να απαξιώνονται, η μικρή χερσαία ζώνη του να μην τακτοποιείται, οι επισκέψεις πλοίων να είναι ελάχιστες και πολλά άλλα, αρνητικά και καταγεγραμμένα στον τοπικό τύπο.
Σειρά αρμόδιων υπουργών διαφόρων κυβερνήσεων επισκέφθηκαν το λιμάνι, κάνοντας δηλώσεις που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν, τοπικοί παράγοντες είχαν διαφορετικές απόψεις για το ρόλο και το χαρακτήρα του, το λιμενικό ταμείο έγινε δημοτικό, αρκούμενο μόνο στην είσπραξη των τελών από την χρήση των χώρων της χερσαίας ζώνης, παράνομες κατασκευές επί της άμμου λειτουργούν για χρόνια και πολλά άλλα. Βέβαια, το λιμάνι έχει χαρακτηρισθεί ως εθνικής σημασίας(!), με τις ανάλογες οργανικές θέσεις, άρα και δυνατότητα ‘’εξυπηρετήσεων’’, ανεξάρτητα από την έλλειψη χώρων έστω αξιοπρεπούς στέγασης του προσωπικού.
Είναι ανάγκη, λοιπόν, να συνειδητοποιήσουμε πως χωρίς την ανάπτυξη του λιμανιού, είναι απολύτως ΑΔΥΝΑΤΗ η ανάπτυξη και η ζωντάνια της παραλιακής ζώνης. Και η ανάπτυξη της συνδέεται με τη λειτουργία του λιμανιού κυρίως ως τουριστικού, ως MARINE, με την κατασκευή των αναγκαίων έργων υποδομής για το σκοπό αυτό, την αξιοποίηση του προλιμένα, την τακτοποίηση της χερσαίας ζώνης, μαζί με την κατασκευή ναυταθλητικής εγκατάστασης διεθνών προδιαγραφών.
Η άποψη αυτή δεν αποκλείει τη διάθεση κρηπιδώματος στα δυτικά του λιμανιού, για την υποστήριξη των λίγων δεκάδων φορτηγών πλοίων, που επισκέπτονται το λιμάνι σε ετήσια βάση, εξυπηρετώντας κυρίως τοπικές ανάγκες, αφού για τους γνωστούς λόγους {περιβαλλοντικοί, ανεπάρκεια ζώνης κλπ) είναι αδύνατη η ανάπτυξή του ως εμπορικού.
Καταλήγοντας, πρέπει να ολοκληρωθούν και κυρίως να υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί, να υπάρξει το θάρρος της σύγκρουσης με τα συμφέροντα που εξυπηρετούνται από τη σημερινή κατάσταση της στασιμότητας και να υπάρξει η ανάπτυξη της παραλιακής ζώνης, που αποτελεί το συγκριτικό πλεονέκτημα για την Καλαμάτα και την μεγάλη ελπίδα της συνολικής ανάπτυξής της.
Για όλα τα παραπάνω, ο καθοριστικός ρόλος και λόγος ανήκει στον ιδιοκτήτη της παραλιακής ζώνης, δηλαδή στο Κράτος και στα τρία συναρμόδια υπουργεία, που πρέπει κάποτε να αποφασίσουν την ολοκλήρωση των σχεδιασμών και κυρίως τη διάθεση των αναγκαίων κονδυλίων για την υλοποίησή τους.
