Τρίτη, 20 Μαρτίου 2012 12:58

Ηθικός αυτουργός το ανύπαρκτο κράτος!

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Δημήτρης Πλεμμένος


Την Κυριακή το βράδυ παρακολουθήσαμε όλοι τη θλιβερή... παράσταση 150 ανεγκέφαλων στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας κατά τη διάρκεια του “ποδοσφαιρικού αγώνα” Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Φυσικά και κανένας δεν έπεσε από τα σύννεφα καθώς εδώ και μέρες όλη η ποδοσφαιρική πιάτσα το είχε τούμπανο (και οι αρμόδιοι κρυφό καμάρι;) ότι είναι πολύ πιθανόν ο αγώνας να μην τελειώσει ποτέ ανάλογα με την εξέλιξή του. Και αντί οι αρμόδιοι να λάβουν σοβαρά υπόψη τους όλα αυτά μέσω του... συστήματος πληροφόρησής τους, επέτρεψαν να στηθεί ένα ακόμα σκηνικό βίας με πρωταγωνιστές 150 άτομα ενώπιον 45.000 φίλων του Παναθηναϊκού που μόνο για να κάψουν -κυριολεκτικά- το ΟΑΚΑ δεν πήγαν. Προσωπική μαρτυρία φυσικά είναι το γεγονός ότι ο σωματικός έλεγχος κατά την είσοδο των φιλάθλων στο γήπεδο ήταν... με τα μάτια, με αποτέλεσμα ο καθένας να μπορεί να περάσει μέσα από φωτοβολίδες μέχρι μπαζούκας. Οσοι φυσικά δεν είχαν προλάβει να περάσουν το πολεμικό υλικό στο γήπεδο από το πρωί του αγώνα, όπως επιτάσσει η οπαδική παράδοση στην Ελλάδα. Ηθικοί αυτουργοί αυτών των επεισοδίων φυσικά μεγαλοπαράγοντες του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς και “οπαδικοί δημοσιογράφοι” που με τον τρόπο τους και ύπουλα κάθε φορά οπλίζουν το χέρι ανεγκέφαλων με σκοπό να κάνουν τη δουλειά τους. Αποτέλεσμα φυσικά των προχθεσινών επεισοδίων δεν ήταν να μας αδειάσει τη γωνιά ο Τζίγγερ (αμήν και πότε), αλλά να διώξουν κακήν κακώς δεκάδες χιλιάδες υγιείς και “τρελαμένους” φιλάθλους, πολλοί εξ αυτών δεν αποκλείεται να μην ξαναπατήσουν σε γήπεδο. Τι πρέπει να γίνει; Εκτός από τα διάφορα ευχολόγια και ανακοινώσεις των πάσης φύσεως μαϊντανών που κατά περίπτωση ανήκουν στους ηθικούς αυτουργούς, να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο νόμο και στην κοινωνία οι διοικήσεις και οι υπεύθυνοι ασφαλείας των ομάδων, ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ και οι συν αυτώ και ας ελπίσουμε την επόμενη φορά να μην χρειαστεί να επέμβει ο στρατός, όπως στην Αίγυπτο.