Το άρθρο αναδημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Καθημερινή" και είναι χρήσιμο να παρουσιάσουμε ένα εκτεταμένο απόσπασμα:
"Επιτέλους ένα αεροπλάνο έφτασε στο αεροδρόμιο-φάντασμα της Καστεγιόν, στη νοτιοανατολική Ισπανία. Αντί όμως να παραμείνει στον διάδρομο προσγείωσης, το αεροσκάφος που είναι ένα ομοίωμα από αλουμίνιο, τοποθετήθηκε πάνω από ένα γιγάντιο άγαλμα κατά μήκος του δρόμου που οδηγεί στο αεροδρόμιο. Πρόκειται για ένα νέο επεισόδιο σε αυτό το δαπανηρό σχέδιο του αεροδρομίου κόστους 150 εκατομμυρίων δολαρίων, σύμβολο της απίστευτης σπατάλης που βύθισε την Ισπανία στην ύφεση και την τραπεζική κρίση.
Το άγαλμα, ύψους 24 μέτρων, στοίχισε πάνω από 300.000 ευρώ και αποτίει φόρο τιμής στον Κάρλος Φάμπρα, επί μακρόν επικεφαλής της τοπικής κυβέρνησης της Καστεγιόν και εμπνευστή του αεροδρομίου. Παρόλο που το αεροδρόμιο δεν έχει καταφέρει έως τώρα να προσελκύσει ούτε μία προγραμματισμένη πτήση, ο κ. Φάμπρα έχει επανειλημμένως υπεραμυνθεί του έργου του. Τον περσινό Μάρτιο, όταν εγκαινιάστηκε επισήμως το αεροδρόμιο, ισχυρίστηκε ότι αποτελεί μοναδική ευκαιρία να μετατραπεί σε τουριστικό αξιοθέατο, δίνοντας την ευκαιρία στους επισκέπτες να δουν από κοντά τον διάδρομο προσγείωσης και άλλες περιοχές που είναι -για λόγους ασφαλείας- απροσπέλαστες για το κοινό σε ενεργά αεροδρόμια.
Το περασμένο Σάββατο, ο κ. Φάμπρα περιέγραψε εκ νέου το αεροδρόμιο ως απαραίτητο αναπτυξιακό έργο για την επαρχία. Η Καστεγιόν βρίσκεται εντός της περιοχής της Βαλένθια, της οποίας η πιστοληπτική αξιολόγηση υποβαθμίστηκε πρόσφατα σε «junk» (ελληνικά: σκουπίδι), ενώ το συνολικό της χρέος έχει αγγίξει τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ.
Στο πλαίσιο μιας δεκαετούς κατασκευαστικής και στεγαστικής έκρηξης, η Ισπανία, συχνά υπό την πίεση περιφερειακών αξιωματούχων, άρχισε να κατασκευάζει αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομους με διόδια και σιδηροδρομικές γραμμές. Πολλοί από τους πρόσφατα κατασκευασμένους αυτοκινητόδρομους είναι σήμερα εγκαταλελειμμένοι, ενώ μόλις το ένα πέμπτο των ισπανικών αεροδρομίων πέτυχε να παρουσιάσει κέρδη το 2011".
Μια σύγκριση με τα όσα συμβαίνουν στην Πελοπόννησο είναι απολύτως χαρακτηριστική για την πρακτική που προαναφέρθηκε. Οι πολιτικοί και περιφερειακοί παράγοντες στους νομούς από τους οποίους κατάγονται, έχουν δώσει πλήθος υποσχέσεων για νέα αεροδρόμια. Ταυτοχρόνως είναι υπό κατασκευή μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι οι οποίοι ελαχιστοποιούν τις αποστάσεις μεταξύ των σημείων που λειτουργούν ή υπάρχουν… υποσχέσεις για να λειτουργήσουν αεροδρόμια.
Αυτή τη στιγμή λειτουργούν δύο αεροδρόμια στην Πελοπόννησο τα οποία μπορούν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες αεροπορικών συνδέσεων έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση. Πρόκειται για το αεροδρόμιο Καλαμάτας το οποίο εξυπηρετεί μόνιμη αεροπορική γραμμή (Θεσσαλονίκη), εποχική αεροπορική σύνδεση (Αθήνα) και πτήσεις τσάρτερ. Στην άλλη πλευρά βρίσκεται το αεροδρόμιο του Αραξου που εξυπηρετεί με πτήσεις τσάρτερ μεγάλο μέρος της τουριστικής κίνησης σε μέρος της Δυτικής Ελλάδας (και Πελοποννήσου), ενώ εποχικά λειτουργούν και μονιμότερες αεροπορικές συνδέσεις.
Σε λίγο καιρό ολοκληρώνεται ο αυτοκινητόδρομος Τρίπολης - Καλαμάτας με κλάδο προς τη Σπάρτη, ενώ φαίνεται ότι μπορεί να κατασκευαστεί και μέρος τουλάχιστον της Ολυμπίας Οδού. Οι αποστάσεις έχουν ελαχιστοποιηθεί και με βελτιώσεις στα υπάρχοντα αεροδρόμια (οι οποίες μάλιστα έχουν προσδιοριστεί και κοστολογηθεί) ικανοποιούνται οι βασικές ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας στην περιοχή.
Ομως, όπως και στην Ισπανία, οι τοπικοί παράγοντες θέλουν χρήματα για τα αεροδρόμια που έχουν… υποσχεθεί. Ο περιφερειάρχης Πέτρος Τατούλης έχει αναγάγει σε βασική προτεραιότητα της θητείας του τη μετατροπή του αεροδρομίου Τρίπολης σε πολιτικό παρά τις αντιδράσεις υπηρεσιών, φορέων και παραγόντων που γνωρίζουν τα προβλήματα που υπάρχουν. Πρόκειται για υπόσχεση γύρω από την οποία διαγκωνίζονται οι πολιτικοί παράγοντες της Αρκαδίας που ελπίζουν για μια θέση στο… Κοινοβούλιο. Αεροδρόμιο όμως θέλουν και στη Λακωνία καθώς πολιτικοί και τοπικοί παράγοντες το έχουν εντάξει στα σχέδιά τους, ενώ έχουν πάρει υποσχέσεις και από τους σημερινούς κυβερνητικούς παράγοντες της Νέας Δημοκρατίας. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν συνεχείς πιέσεις από παράγοντες της Ηλείας για μετατροπή του αεροδρομίου της Ανδραβίδας σε πολιτικό και έχει εκπονηθεί μάλιστα σχετική μελέτη, ενώ έχουν δεσμευτεί κονδύλια από την Περιφέρεια.
Δεν χρειάζεται να έχει κάποιος ειδικές γνώσεις για να αντιληφθεί ότι η ικανοποίηση τέτοιων αιτημάτων και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης που απλώνεται ουσιαστικά σε όλη την Ευρώπη, από τη μια πλευρά σημαίνει αλόγιστη σπατάλη πόρων και από την άλλη… χρεοκοπία των αεροδρομίων. Οι μόνες που μπορεί να ωφεληθούν από τέτοιου είδους πρωτοβουλίες είναι οι αεροπορικές εταιρείες "χαμηλού κόστους" που μπορούν να κάνουν παιχνίδι με τις τοπικές κοινωνίες προκειμένου να αποκομίσουν περισσότερα κέρδη. Η ιστορία με την Ryanair και τη διακοπή δρομολογίων προς Ρόδο και Κω επειδή οι τοπικοί φορείς "δεν ακολούθησαν τη συμφωνημένη καμπάνια μάρκετινγκ", είναι απολύτως ενδεικτική αυτών των παιχνιδιών.
Το παιχνίδι με τις χρηματοδοτήσεις και την κοινωνία θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Ανάπτυξη με νεκρά αεροδρόμια και άδειους διοδιο - αυτοκινητόδρομους, δεν πρόκειται να έρθει. Και έχουν τεράστια ευθύνη εκείνοι που σπαταλούν πολύτιμους πόρους και παραμυθιάζουν τους πολίτες που βιώνουν με δραματικό τρόπο την κρίση και ψάχνουν κάπου να πιαστούν.
