Το ενδιαφέρον όλων μας -και σωστά- βρίσκεται στα βασικά κομμάτια όπου συγκεντρώνονται και οι μεγαλύτεροι κυκλοφοριακοί φόρτοι. Αλλά συνολικά οι επαρχιακοί δρόμοι είναι ένα άθροισμα παγίδων. Με αφορμή το χθεσινό τραγικό δυστύχημα στην 3η επαρχιακή οδό μεταξύ Πολυλόφου και Μάνεση επανέρχεται το ζήτημα της συντήρησης των δρόμων. Οι πλημμύρες του Σεπτεμβρίου προκάλεσαν καταστροφές σε όλο το μήκος του συγκεκριμένου δρόμου. Ολος ο δρόμος σκεπάστηκε από χώματα και φερτά υλικά όλων των ειδών, με αποτέλεσμα να καταστραφούν γεφύρια και κιγκλιδώματα και να ανοίξουν επικίνδυνα χαντάκια στις άκρες του. Με δυο λόγια, ο συγκεκριμένος δρόμος ήταν που ήταν επικίνδυνος, έγινε ακόμα χειρότερος.

Οι βροχές των τελευταίων ημερών βρήκαν ανοιχτές τις πληγές του Σεπτεμβρίου και έχουν μετατρέψει την 3η επαρχιακή οδό σε μια πελώρια παγίδα, επικίνδυνη ακόμα και για τους ντόπιους που διασχίζουν καθημερινά το δρόμο και τον γνωρίζουν σπιθαμή προς σπιθαμή. Αν αναζητήσει κάποιος τους λόγους για τους οποίους ο δρόμος παραμένει σε άθλια κατάσταση από το Σεπτέμβριο μέχρι σήμερα, θα έρθει αντιμέτωπος με τη γνωστή μεταβίβαση ευθυνών. Η επαρχιακή οδός δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου Μεσσήνης αλλά της Περιφέρειας, η οποία από την πλευρά της θα ισχυριστεί ότι δεν έχει λεφτά γιατί δεν χρηματοδοτήθηκε από το αρμόδιο υπουργείο. Ο ένας, δηλαδή, θα τα ρίχνει στον άλλο και όλοι μαζί στην κακή στιγμή και τον κακό καιρό. Είναι προφανές ότι αυτό δεν αρκεί και καλό θα είναι να αποκατασταθεί άμεσα η ασφάλεια στο συγκεκριμένο δρόμο. Αρκετά με τις δικαιολογίες.