“Η χαλέπιος πεύκη δεν είναι απλώς ένα επικίνδυνο δένδρο λόγω του στρώματος ξερών πευκοβελόνων που δημιουργεί γύρω του, του άκρως εύφλεκτου κορμού του και του αδύναμου ριζικού του συστήματος που ευνοεί την πτώση του, αλλά και ουδόλως συμβατό είναι με τα μνημεία όλων των εποχών που περιβάλλει κατά κανόνα, επειδή κάποιοι "αρμόδιοι φορείς" το επέλεξαν κάποτε με δικά τους κριτήρια ως το πλέον κατάλληλο πλαίσιο πρασίνου για τα αρχαία και τα μεσαιωνικά μας μνημεία, κατά προτίμηση τα ευαίσθητα μισογκρεμισμένα κάστρα (όπως π.χ. της Καλαμάτας, της Κυπαρισσίας κ.ά.). Με την ταχεία ανάπτυξη και τη γιγάντωσή του τελικά, το δένδρο αυτό πολλαπλασιαζόμενο καλύπτει ολοκληρωτικά τη θέαση των κάστρων και τα μετατρέπει σε παράξενες απροσδιόριστες πράσινες φούντες. Ποιος αλήθεια θα απαλλάξει τα μνημεία αυτά από τη βλάστηση που ποτέ δεν είχαν, ώστε να τα δουν επιτέλους και να τα γνωρίσουν οι πολίτες;”.

Ποιος αλήθεια;