Αυτή είναι τελικά η πραγματικότητα που διαμορφώνεται για το συγκεκριμένο ζήτημα. Και οφείλω να την επισημάνω, για να διορθώσω την αρχική μου άποψη, για την οποία βιάστηκα.
Μετά τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 3 Φεβρουαρίου, έγραψα σε σχόλιο, στις 5 του μήνα: «Συναντήσεις θα έχουν ο δήμαρχος Καλαμάτας και οι επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης με τους 5 απολυμένους του Ασύλου Απόρων Ανιάτων “Η Στέγη της Εκκλησίας”, το Εργατικό Κέντρο της πόλης και τον πρόεδρο του ιδρύματος μητροπολίτη Μεσσηνίας. Στόχος είναι να ενημερωθούν και να ζητήσουν να ανακληθούν οι απολύσεις των 5 εργαζομένων - συνδικαλιστών».
Το σχόλιό μου στηρίχτηκε στην απόφαση του Δ.Σ. αργά το βράδυ στο τέλος της συνεδρίασης, όπου απορρίφθηκε η έκδοση ψηφίσματος που πρότεινε ο “Ανοιχτός Δήμος” του Μανώλη Μάκαρη και αποφασίστηκε να γίνουν οι συγκεκριμένες συναντήσεις.
Την επόμενη μέρα, στη στήλη “Εξω από τα Δόντια”, χαιρέτισα τη συγκεκριμένη απόφαση και με τίτλο “Οταν το Δημοτικό Συμβούλιο παρεμβαίνει υπεύθυνα”, έγραφα μεταξύ άλλων:
«Η συζήτηση, η διάθεση συνεννόησης και κοινής πορείας οδήγησαν στη σωστή απόφαση. Το Δημοτικό Συμβούλιο θα ενημερωθεί υπεύθυνα, χωρίς κραυγές και αφορισμούς, και με σοβαρότητα και νηφαλιότητα θα παρέμβει για την ενδεχόμενη δικαίωση συνδημοτών μας. Γιατί οι απολυμένοι είναι εργαζόμενοι, οικογενειάρχες με χρόνια στην εργασία τους, που αν δεν έχουν υποπέσει σε εργασιακά και πειθαρχικά παραπτώματα, δικαιούνται να συνεχίσουν να εργάζονται και να προσφέρουν στις οικογένειές τους. Δεν μπορεί να είναι η συνδικαλιστική τους ιδιότητα ο πραγματικός λόγος που προκάλεσε την απόλυσή τους. Αυτό δεν είναι δίκαιο και ηθικό για οποιαδήποτε εργοδοσία, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ίδρυμα της Εκκλησίας με φιλανθρωπική αποστολή. Το Δημοτικό Συμβούλιο που εκπροσωπεί την πόλη και τους πολίτες της οφείλει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα να προωθεί λύσεις σε τέτοια ζητήματα».
Οι συναντήσεις, όμως, δεν έγιναν. Και στο Δημοτικό Συμβούλιο μία εβδομάδα αργότερα, κατατέθηκε ξανά το ψήφισμα. Ο δήμαρχος αντέδρασε, λέγοντας «κανείς δεν ήρθε στο γραφείο μου να συζητήσουμε όπως είχαμε πει. Τι να συζητήσουμε τώρα;». Και ζήτησε να δει τους απολυμένους δύο μέρες μετά, την Τετάρτη 12 του μήνα.
Είναι φανερό πλέον ότι ο ένας κοροϊδεύει τον άλλον, δήμαρχος και επικεφαλής των μειοψηφιών, και κανείς δεν ενδιαφέρεται για το ζήτημα της απόλυσης των 5 ανθρώπων. Δημοτική Αρχή και Δημοτικό Συμβούλιο ούτε ψήφισμα παίρνουν, ούτε παρεμβαίνουν υπεύθυνα.
Ετσι, δικαιώνουν αυτούς που λένε ότι φοβούνται να κακοκαρδίσουν τον μητροπολίτη Μεσσηνίας. Και φοβούνται, γιατί, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι ξεκίνησαν την προεκλογική τους εκστρατεία ζητώντας τις ευλογίες του σεβασμιώτατου.
