Είναι δυσάρεστο και απίστευτο αυτό που γίνεται με την ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας και με την ποικιλία ελιάς Καλαμών.

Για ένα από τα πιο σημαντικά εθνικά προϊόντα που δέχεται σκληρό και άνισο ανταγωνισμό από το προϊόν της ίδιας ποικιλίας χωρών του εξωτερικού, δεν υπάρχει εθνική και ενιαία πολιτική, με ευθύνη της Πολιτείας. Το αρμόδιο υπουργείο που οφείλει να χαράξει εθνική πολιτική, επιμένει να κινείται διχαστικά, τοπικιστικά και συντεχνιακά. Κλείνει τα αυτιά και τα μάτια του στην ανάγκη να βρεθεί λύση που θα εξυπηρετεί κατά προτεραιότητα το προϊόν και τους ανθρώπους που το παράγουν στη χώρα μας, ενώ υιοθετεί την πολιτική που δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από εκείνα που λύνει.

Είναι μονόδρομος για τους φορείς και τις αρχές της Μεσσηνίας να κινηθούν μόνοι τους, για να προστατεύσουν και να ενισχύσουν την ΠΟΠ, που έχει ακυρωθεί με την εθνική πολιτική. Οφείλουν να συνεχίσουν τον δικαστικό αγώνα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αν και πρόκειται για ζήτημα πολιτικό, αναπτυξιακό κι εθνικό που κακώς έχει φθάσει να αναζητεί τη δικαίωσή του στη Δικαιοσύνη. Και μόνο αυτή η εξέλιξη επιβεβαιώνει τον στραβό δρόμο. Οφείλουν να μεταφέρουν τον αγώνα στα αρμόδια ευρωπαϊκά όργανα, επιβεβαιώνοντας την κατοχύρωση της ΠΟΠ και να συνεχίσουν ως ενιαίο μέτωπο με τους Λάκωνες και αύριο με τους Αρκάδες και Ηλείους και μεθαύριο με όσους θέλουν να τους ακούσουν.

Οταν τονίζουν ότι “σαφές είναι πλέον στη συνείδησή μας πως η πολιτική ηγεσία του υπουργείου που οφείλει να εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες, δεν διαθέτει την απαιτούμενη ανεξαρτησία για τη διαχείριση του εθνικού αυτού θέματος” και το υπουργείο το επιβεβαιώνει στην πράξη, δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη Μεσσηνία και για την ΠΟΠ.

Για να δούμε, θα λειτουργήσει και πότε, εθνικά κι ενωτικά το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης; Θα οργανώσει ουσιαστικό και ειλικρινή διάλογο αναζητώντας τις λύσεις για το προϊόν και όλους τους παραγωγούς της πατρίδας μας;