Το ΣτΕ με απόφασή του ουσιαστικά απαγορεύει την εκτός σχεδίου δόμηση. Ακόμα και σε οικόπεδα που είναι πάνω από 4 στρέμματα οι ιδιοκτήτες τους δεν μπορούν πλέον να οικοδομήσουν. Η απόφαση αυτή όπως είναι φυσικό έχει προκαλέσει τεράστια προβλήματα στο χώρο της οικοδομής και συνολικά της οικονομίας. Επενδύσεις έχουν σταματήσει, ενώ περιουσίες έχουν απαξιωθεί μιας και τα εν δυνάμει οικόπεδα μετατράπηκαν σε ακαλλιέργητους αγρούς. Αυτή είναι η αρνητική πλευρά της απόφασης.
Υπάρχει όμως και το ζήτημα της προστασίας του περιβάλλοντος και του άναρχου τρόπου, με τον οποίο επεκτείνονται οι οικισμοί στη χώρα. Γιατί καλή η ανάπτυξη και οι επενδύσεις σε ακίνητα, αλλά την ίδια ώρα αλλοιώνεται η φυσιογνωμία ολόκληρων περιοχών ειδικά σε νησιά και τουριστικές ζώνες. Η εκτός σχεδίου δόμηση επιβαρύνει επιπρόσθετα τους φορολογούμενους μέσω της κατασκευής δρόμων και δικτύων κοινής ωφέλειας. Δεν τρελάθηκαν δηλαδή οι δικαστές του ΣτΕ και στράφηκαν κατά της ιδιοκτησίας που προστατεύεται από το Σύνταγμα, ούτε τους έπιασε μανία κατά των επενδύσεων, με την απόφασή τους θέλουν να προστατεύσουν σημαντικά αγαθά που αφορούν το σύνολο των πολιτών αλλά και τις επόμενες γενιές.
Το ΣτΕ αποφασίζει βέβαια με βάση τους νόμους και το Σύνταγμα της χώρας. Με αφορμή τη συγκεκριμένη απόφαση το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να νομοθετήσει και να περιγράψει με ακρίβεια πώς θα γίνεται -αν θα γίνεται- η εκτός σχεδίου δόμηση και με ποιους όρους και προϋποθέσεις. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό που μέχρι τώρα γινόταν. Το σημαντικότερο, δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η ιστορία με την έγκριση επέκτασης σχεδίων πόλεων, τα οποία «ψειρίζονται» επί σειρά ετών και την ίδια ώρα δημιουργούνται πόλεις και χωριά εκτός σχεδίου μέσα από εξαιρέσεις και ειδικές ρυθμίσεις. Η νομοθετική ρύθμιση που θα υπάρξει από τη νέα κυβέρνηση -όποια και όταν αυτή συγκροτηθεί- δεν πρέπει να περιοριστεί στην παράταση ζωής της εκτός σχεδίου δόμησης, αλλά να αντιμετωπίζει συνολικά το ζήτημα της δόμησης.
