Η καταστροφή στη Θεσσαλία έφερε στην επιφάνεια τον διαρκή και πολύχρονο πόλεμο μεταξύ κεντρικής και τοπικής εξουσίας. Διάφοροι σχολιαστές, που στηρίζουν την κυβέρνηση και διαμορφώνουν άποψη πίνοντας καφέ στα στέκια του Κολωνακίου, βγαίνουν πλέον ανοικτά και υποστηρίζουν την ενίσχυση του κεντρικού κράτους σε βάρος της αυτοδιοίκησης. Υποστηρίζουν ότι αν οι αρμοδιότητες ήταν όλες στο κράτος θα υπήρχε καλύτερος συντονισμός, ενώ θα γίνονταν γρηγορότερα τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα.

Η προσπάθεια να αποδοθούν ευθύνες στην αυτοδιοίκηση για να βγει λάδι η κυβέρνηση προφανής. Το πόσο αίολες είναι αυτές οι θεωρίες, προκύπτει από το αλαλούμ του κεντρικού κράτους να παράσχει βοήθεια ακόμα και όταν ενέπλεξε τον στρατό. Δεν φταίει η αυτοδιοίκηση για την αδυναμία απεγκλωβισμού ανθρώπων, ούτε τα πνιγμένα ζώα στον Θεσσαλικό κάμπο δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν με επάρκεια και αποτελεσματικότητα. Η ανεπάρκεια στην παροχή έγκαιρα και αποτελεσματικά βοήθειας δείχνει ότι αντίθετα από αυτό που εντέχνως καλλιεργείται θέλουμε περισσότερη αυτοδιοίκηση και λιγότερο κράτος.

Η χώρα χρειάζεται ισχυρή αυτοδιοίκηση με πόρους, προσωπικό και αρμοδιότητες για αποτελεσματική καθημερινή δράση. Η αυτοδιοίκηση είναι θεσμός κοντά στον πολίτη και μπορεί να παρεμβαίνει με πιο άμεσο τρόπο. Καλό θα ήταν το κράτος να κρατήσει τον επιτελικό του ρόλο σε όλα τα επίπεδα. Αυτό όμως δεν γίνεται γιατί η πλατεία Κολωνακίου θέλει να ελέγχει και το τελευταίο ευρώ που πάει στην Κάτω Κολοπετινίτσα. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τον λόγο.

Όταν αντιπλημμυρικά εκατομμυρίων ανατίθενται απευθείας από το κράτος, δεν ευθύνεται η αυτοδιοίκηση αν αυτά βαλτώνουν και δεν εκτελούνται. Όταν υπάρχουν διαδικασίες που καθιστούν δύσκολη την εκτέλεση έργων χωρίς την εμπλοκή κεντρικών υπουργείων και μηχανισμών, για ποια αυτοδιοίκηση μιλάμε; Όταν τα χρηματοδοτικά προγράμματα σχεδιάζονται για αναπλάσεις, δεν φταίνε οι δήμαρχοι που φτιάχνουν πλατείες, αλλά αυτός που κάνει τον επιτελικό σχεδιασμό. Η αυτοδιοίκηση έχει αδυναμίες και προβλήματα. Έχει σε πολλές περιπτώσεις άρχοντες κατώτερους των περιστάσεων και των αναγκών. Αν όμως κάποιος σηκώσει το βλέμμα του και δει ορισμένους υπουργούς, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότεροι «βλαχοδήμαρχοι» είναι πολύ καλύτεροι.