Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα οι περισσότεροι Ελληνες πολιτικοί και τοπικοί άρχοντες αλλάζουν απόψεις σαν τα πουκάμισα είτε για να μην χάσουν την καρέκλα τους είτε για να πιάσουν καλύτερο στασίδι στην εξουσία. Η αλλαγή απόψεων, γνωστή και ως “κωλοτούμπα”, συνήθως γίνεται όταν τα κυβερνητικά κόμματα συγκρούονται με την πραγματικότητα, ενώ την ίδια ώρα η αντιπολίτευση ανεβαίνει στα σύννεφα για να ψαρέψει αιθεροβάμονες ψηφοφόρους. Ετσι λοιπόν και στο θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συγκρούστηκε με την πραγματικότητα, αναγκάστηκε να ξεχάσει τις κορώνες εναντίον των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) αφήνοντας εκτεθειμένα τα στελέχη του που εκλέχτηκαν μεταξύ άλλων επειδή κατήγγειλαν τη διαπλοκή με τις μεγάλες εταιρείες. Παράλληλα η Νέα Δημοκρατία επέστρεψε στα σύννεφα αναζητώντας μαγικές λύσεις μηδενικού κόστους. Εννοείται ότι όταν ξανακυβερνήσει η Νέα Δημοκρατία θα ξεχάσει πάλι τις μαγικές λύσεις για τα σκουπίδια, όπως ξέχασε τα "Ζάππεια" ο Αντώνης Σαμαράς το 2012 και θα στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις τη ΣΔΙΤ με την ΤΕΡΝΑ. Εννοείται επίσης ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέψει στην αντιπολίτευση θα αρπάξει πάλι τα φλάμπουρα και θα διαδηλώνει κατά της διαπλοκής και της ΣΔΙΤ μέχρι να επιστρέψει στην… εξουσία.
Ουσιαστικά στην Ελλάδα αριστεροί και δεξιοί πολιτικοί αγωνίζονται στα λόγια κατά της διαπλοκής, των μεγάλων συμφερόντων και των ξένων που θέλουν να καταστρέψουν τη χώρα μας, αλλά στην πράξη διαγωνίζονται για το ποιος θα πιάσει καλύτερη καρέκλα στην εξουσία. Στο διαγωνισμό αυτό η Αριστερά, μετά τις ανοησίες των νικητών του Εμφυλίου και τα εγκλήματα της χούντας, έχει αποκτήσει ηθικό πλεονέκτημα το οποίο κινδυνεύει όμως να χάσει καθώς οι ψηφοφόροι διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να διατηρηθεί στην εξουσία είναι διατεθειμένη να κάνει μέσα στην τετραετία όσες κωλοτούμπες έκαναν οι δημοκρατικές κυβερνήσεις των τελευταίων 50 χρόνων.
Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη που θα υποστηρίξει ότι η εμμονή σε ένα λάθος είναι αρετή και ότι οι απόψεις δεν πρέπει να αναθεωρούνται όταν διαπιστωθεί ότι δεν οδηγούν πουθενά. Από αυτή τη θέση όμως μέχρι να παριστάνεις την Κομανέτσι στο στίβο της πολιτικής υπάρχει μια τεράστια απόσταση ίση με αυτή που χωρίζει τους ασήμαντους πολιτικούς από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ.
Θανάσης Λαγός
