Οταν όμως οι κάνουλες του δανεισμού κλείνουν (εξαιτίας της άτυπης χρεοκοπίας του 2010 και της αδυναμίας του Ελληνικού Δημοσίου να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πιστωτών), η ΣΔΙΤ αποτελεί ουσιαστικά μονόδρομο για την υλοποίηση μικρομεσαίων έργων, όπως η κατασκευή σχολείων και αθλητικών μονάδων.
Ετσι λοιπόν, σύμφωνα και με τον κυβερνητικό σχεδιασμό, ο ιδιώτης θα κατασκευάσει τα σχολεία, τα γήπεδα, τα κλειστά και τα κολυμβητήρια που έχουν προτείνει οι Δήμοι Καλαμάτας, Μεσσήνης και Πύλου - Νέστορος, και στη συνέχεια το Δημόσιο θα πληρώνει ενοίκιο για τη χρήση τους. Ολα ωραία μέχρι εδώ. Αλλά κανένας μέχρι τώρα δεν γνωρίζει αν θα είναι συμφέρουσες αυτές οι ΣΔΙΤ για τους φορολογούμενους - αφού έτσι κι αλλιώς αυτοί θα πληρώσουν στο τέλος τα έργα, και όχι οι δημοτικοί σύμβουλοι που θα ενέκριναν ακόμα και την κατασκευή... κοσμοδρομίου με τα λεφτά των άλλων.
Συγκεκριμένα, μέχρι σήμερα γνωρίζουμε μόνο τους προϋπολογισμούς των έργων, αλλά δεν γνωρίζουμε ούτε καν αν θα δημοπρατηθούν κατά ομάδες ή το καθένα ξεχωριστά. Δεν γνωρίζουμε επίσης τι εγγυήσεις δώσει το Ελληνικό Δημόσιο, αφού είναι αμφίβολο να προσέλθουν σε διαγωνισμό σοβαροί εργολάβοι πιστεύοντας ότι το χρεοκοπημένο Δημόσιο θα εκπληρώνει στο ακέραιο και εγκαίρως τις υποχρεώσεις του, χωρίς εγγυήσεις και ρήτρες.
Προσωπικά δεν θα μου κάνει καμία εντύπωση αν το Δημόσιο στο μέλλον πληρώνει τους εργολάβους των ΣΔΙΤ με μέρος από τις επιχορηγήσεις των τριών δήμων. Ειδικά αν αλλάξει η ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας (που σίγουρα κάποια στιγμή θα αλλάξει) κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει να πληρώνει τους εργολάβους από το δημόσιο ταμείο και όχι από δημοτικούς πόρους.
Εννοείται ότι δεν υποστηρίζω ούτε πως οι ΣΔΙΤ είναι κατά κανόνα ασύμφορες, ούτε ότι τελικώς θα ζημιωθεί οπωσδήποτε ο φορολογούμενος. Ετσι κι αλλιώς δεν γνωρίζουμε τους όρους των συμπράξεων. Θα ήταν όμως προτιμότερο οι συμπράξεις να γίνουν από τον κάθε δήμο και όχι από την κεντρική κυβέρνηση, έτσι ώστε οι φορολογούμενοι πολίτες να ξέρουν σε ποιον να πιστώσουν μια καλή σύμπραξη και σε ποιον να χρεώσουν μια κακή.
Τώρα, πολύ φοβάμαι ότι οι δήμαρχοι θα πιστωθούν τα έργα και οι επόμενες γενιές θα χρεωθούν τα βάρη.
Κάτι σας θυμίζει η παράσταση αυτή; Κι εμένα. Αλλά όπως φαίνεται δεν έπεσε αυλαία το 2010 και θα την ξαναδούμε πολλές φορές ακόμα.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
