Κυριακή, 09 Φεβρουαρίου 2020 23:04

Αυτοπαγιδευμένοι στο Δήμο Καλαμάτας

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(4 ψήφοι)

Τόσο η δημοτική αρχή Καλαμάτας όσο και η αντιπολίτευση δείχνουν αδύναμες να προωθήσουν τις μεγάλες υποθέσεις της μεσσηνιακής πρωτεύουσας και τελικώς ασχολούνται με θέματα ήσσονος σημασίας, που ούτε καν ψήφους στην κάλπη δεν αποφέρουν.

Στο αβίαστο αυτό συμπέρασμα καταλήγει όποιος παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις στο Δήμο Καλαμάτας και την αντιπαράθεση για θέματα που συγκλόνιζαν τις μικρές τοπικές κοινότητες τη δεκαετία του 1950, αλλά αφήνουν παγερά αδιάφορο τον δημότη του 21ου αιώνα. Εννοείται ότι πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θεωρούν θέμα μείζονος σημασίας τη χωροθέτηση ενός καρουσέλ ή μιας ρόδας λούνα παρκ, μόνο που προφανώς εδώ δεν συζητάμε για τους βαριεστημένους υπερήλικους θαμώνες ενός καφενείου, αλλά για τους πολιτικούς ταγούς μιας πόλης που θέλει να είναι ευρωπαϊκή.

Ειδικά η δημοτική αρχή δείχνει  ότι δεν έχει συγκεκριμένο σχέδιο διοίκησης και ότι είχε υποτιμήσει τα εμπόδια της απλής αναλογικής, με συνέπεια να αυτοπαγιδευτεί σε ατέρμονες διαδικασίες που δεν οδηγούν πουθενά. Ο δήμαρχος Θανάσης Βασιλόπουλος, έχοντας διατελέσει συνεργάτης του υπερσυγκεντρωτικού πρώην δημάρχου Παναγιώτη Νίκα, όφειλε να γνωρίζει ότι η επόμενη μέρα στη διοίκηση του δήμου θα ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολη, καθώς οι υπάλληλοι είχαν μάθει να λαμβάνουν εντολές από ένα κέντρο που έπαψε να υφίσταται.

Καλώς ή κακώς, ο κ. Νίκας διοίκησε απολυταρχικά το δήμο και γι’ αυτό μεταξύ άλλων είναι δύσκολο -αν όχι ακατόρθωτο- μέσα σε μια τετραετία να αποκεντρωθούν οι αρμοδιότητες ή να αναλάβουν πρωτοβουλίες οι αντιδήμαρχοι χωρίς να καταρρεύσει πλήρως ο διοικητικός μηχανισμός. Ετσι κι αλλιώς πάντως, ο κ. Βασιλόπουλος δείχνει να πατάει σε δυο βάρκες και να μην έχει αποφασίσει ακόμα αν θα τα πάρει όλα πάνω του ή αν θα μοιραστεί τα διοικητικά βάρη με τους συνεργάτες τους. Ακόμα όμως και αν είχε αποφασίσει με ποιο τρόπο θα διοικήσει, θα του ήταν εξίσου δύσκολο να απαλλαγεί από τη βαριά σκιά του πρώην δημάρχου που εξακολουθεί να πλανάται πάνω από το Δημαρχείο και την Καλαμάτα. Για του λόγου το ασφαλές, απλώς θα σας καλέσω να σκεφτείτε πώς θα αντιδρούσε ο πρώην δήμαρχος αν ερχόταν ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη στην Καλαμάτα και δεν πήγαινε να τον επισκεφτεί στο Δημαρχείο, επειδή κάποιος αντιπεριφερειάρχης είχε συγκαλέσει σύσκεψη στο Διοικητήριο.

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Βασιλόπουλος δεν δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι δήμαρχος στη μεγαλύτερη πόλη της Περιφέρειας Πελοποννήσου και ότι κάθε μείωση της πολιτικής του ισχύος έχει επιπτώσεις όχι μόνο στη δημοτική του ομάδα, αλλά σε ολόκληρη την Περιφέρεια.

Από εκεί και πέρα είναι εμφανής η αδυναμία της δημοτικής αρχής να καθορίσει την επικοινωνιακή ατζέντα, με συνέπεια να είναι και πάλι αναπόφευκτη η σύγκρισή της με το καθεστώς του πρώην δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι ο πρώην δήμαρχος "έπνιγε" καθημερινά τους δημοσιογράφους μέσα σε έναν ωκεανό ειδήσεων ώστε να μην έχουν χρόνο να του ασκήσουν κριτική. Η σημερινή δημοτική αρχή όμως δεν μπορεί να προβάλει τα... αυτονόητα που αξιοποιούσε στο έπακρο η προκάτοχός της – αν και η αδυναμία της αυτή μάλλον έχει περάσει απαρατήρητη, εξαιτίας της επικοινωνιακής ανυπαρξίας της αντιπολίτευσης.

Οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης όφειλαν να γνωρίζουν ότι στην πολιτική δεν αρκούν οι θέσεις, καθώς και ότι στη μάχη των ιδεών νικητής αναδεικνύεται όποιος καταφέρει να κάνει τις απόψεις του... διασημότερες από τις απόψεις των πολιτικών του αντιπάλων. Δυστυχώς όμως, όπως αποδεικνύεται, δεν υποτίμησε μόνο η δημοτική αρχή τις επιπτώσεις της απλής αναλογικής. Τις υποτίμησε και η αντιπολίτευση, καθώς δεν φαντάστηκε ότι μεταξύ άλλων είναι εξαιρετικά δύσκολη η δημοσιογραφική κάλυψη της συνεδρίασης ενός Δημοτικού Συμβουλίου δέκα παρατάξεων. Βεβαίως, σε έναν ιδανικό κόσμο οι κομμουνιστικές απόψεις θα προβάλλονταν στον κομμουνιστικό Τύπο, οι σοσιαλδημοκρατικές στον σοσιαλδημοκρατικό και οι φιλελεύθερες στον φιλελεύθερο Τύπο. Στον πραγματικό κόσμο μιας περιφερειακής πόλης όμως οι απόψεις και οι θέσεις των δέκα παρατάξεων ισοπεδώνονται κάτω από τη δημοσιογραφία των ίσων αποστάσεων, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε επικοινωνιακό αφανισμό της αντιπολίτευσης.

Από εκεί και πέρα είναι απλώς θέμα χρόνου, αρχικά να προβάλλονται ισοπεδωτικά και χωρίς καμία ιεράρχηση όλα τα θέματα, και τελικώς να φτάσουμε να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή τα ζητήματα ήσσονος σημασίας ενώ κανένας δεν θ’ ασχολείται με τα ουσιώδη και τα σημαντικά.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr

 

Τελευταία τροποποίηση στις Κυριακή, 09 Φεβρουαρίου 2020 23:11