Η έρευνα ουσιαστικά αφενός επιβεβαιώνει προηγούμενες δημοσκοπήσεις που έχουν καταγράψει το έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αφετέρου προκαλεί ερωτήσεις για το μέλλον της δημοκρατίας σε μια χώρα με ανίσχυρο Τύπο. Ετσι και αλλιώς πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ανεξάρτητη ∆ικαιοσύνη και Τύπο, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα σχεδόν όλοι οι κοινωνικοί εταίροι βάλλουν ακατάπαυστα κατά των δημοκρατικών πυλώνων αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις της πολεμικής πολιτικής τους.
Είναι τουλάχιστον καταστροφική η απαξίωση του Τύπου από κομματικά στελέχη που κατηγορούν συλλήβδην τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως "πετσωμένα" και τους δημοσιογράφους ως αργυρώνητους. Είναι επίσης καταστροφική η στοχοποίηση του Τύπου από όσους θέλουν να κατακτήσουν την εξουσία στο όνομα ενός θολού αντισυστημισμού ή μιας ακόμα πιο αδιαφανούς ουτοπίας. Βεβαίως όλες αυτές οι κραυγές δεν θα έβρισκαν ευήκοα ώτα, αν ο ίδιος ο Τύπος δεν είχε αυτοϋπονομευθεί πολλές φορές στο παρελθόν με ευθύνη τόσο των εκδοτών - καναλαρχών όσο και των δημοσιογράφων. Τα λάθη όμως στη δημοκρατία δεν οδηγούν στην εσχάτη των ποινών. Οδηγούν σε διορθώσεις και βελτιώσεις. ∆υστυχώς στην Ελλάδα η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ δείχνει να πιστεύει ότι ο τόπος δεν χρειάζεται τον Τύπο και ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες αν η ενημέρωση παρέχεται μόνο από κρατικούς διαύλους και κρατικοδίαιτες ιστοσελίδες που θα λιβανίζουν την εκάστοτε εξουσία.
Ειδικά στην Περιφέρεια δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορεί μάλιστα να υπάρξει και οικονομική ανάπτυξη χωρίς ισχυρό Τύπο, που θα ενοποιεί μεταξύ άλλων την κατακερματισμένη περιφερειακή αγορά. Θα μπορούσα να κλείσω το άρθρο γράφοντας "έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε". Προτιμώ να προειδοποιήσω ότι χωρίς Τύπο δεν θα καταγραφεί καν ο αφανισμός της πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ που τον στέλνει στη σταύρωση νίπτοντας τας χείρας της όπως ο Πόντιος Πιλάτος.
Θανάσης Λαγός
