Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια εκσυγχρονισμού της Ελλάδας θα μένει πάντα στα χαρτιά αν δεν καταργηθεί ο άθλιος θεσμός των ετεροδημοτών, που ενώ ζουν και εργάζονται μόνιμα σε άλλη περιοχή, παραμένουν εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια του δήμου όπου έτυχε να γεννηθεί ο παππούς τους. Στη Μεσσηνία, όπως αποδεικνύει η σύγκριση του μόνιμου με τον νόμιμο πληθυσμό, είναι εξαιρετικά μεγάλος ο αριθμός των πολιτών που ενώ ζουν στην υπόλοιπη Ελλάδα παραμένουν εγγεγραμμένοι στα δημοτολόγια του νομού, επειδή προφανώς οι ετεροδημότες θεωρούν πως έτσι προσφέρουν υπηρεσίες στον τόπο καταγωγής τους. Στην πραγματικότητα όμως, όλοι οι ετεροδημότες προσφέρουν υπηρεσίες και προστιθέμενη αξία μόνο στην κοινωνία και στην οικονομία της περιοχής όπου κατοικούν και εργάζονται – ενώ η σύνδεσή τους με τον τόπο καταγωγής τους είναι καθαρά… φαντασιακή, αφού μια σχέση προσφοράς δεν μπορεί να εδράζεται στις ετήσιες ολιγοήμερες θερινές διακοπές.
Ειδικά η Μεσσηνία έχει πληρώσει πανάκριβα τις ψευδαισθήσεις, όπως και την «αυθεντία» πολλών Μεσσήνιων ετεροδημοτών που νομίζουν ότι ξέρουν καλύτερα από τους ντόπιους τα προβλήματα καθημερινότητας της Καλαμάτας και των Γαργαλιάνων, ενώ ζουν κι εργάζονται στο Περιστέρι ή στου Ζωγράφου. Εννοείται ότι πιο επικίνδυνοι από όλους είναι οι ετεροδημότες που περιμένουν να συνταξιοδοτηθούν για να πολιτευτούν στον τόπο καταγωγής τους προκειμένου να τον σώσουν από τους… γηγενείς. Την ίδια ώρα τα παιδιά των Μεσσήνιων (γηγενών και ετεροδημοτών) που πάνε στην Ευρώπη για να εργαστούν, μόλις πιάσουν δουλειά και σπίτι δηλώνουν αμέσως στον τοπικό δήμο τη μόνιμη κατοικία τους και αποκτούν την ιδιότητα του δημότη.
Μόνο στην Ελλάδα μπορεί κάποιος να ζει στα Γρεβενά και να παραμένει δημότης… Τριφυλίας.
Θανάσης Λαγός
