Είναι δηλαδή η 26η πιο φτωχή Περιφέρεια της Ευρώπης, αλλά οι υποψήφιοι στις εθνικές εκλογές της 21ης Μαΐου συνεχίζουν απτόητοι τις επισκέψεις σε επισκόπους και διοικητές Σωμάτων Ασφαλείας, επειδή προφανώς θεωρούν ακίνδυνο για την πολιτική τους σταδιοδρομία το 23,4% του πληθυσμού της Πελοποννήσου που βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας.
Προσωπικά δεν θα εκπλαγώ μάλιστα αν κάποιοι από τους υποψηφίους ενδιαφέρονται κυρίως για τη διανομή των επιδομάτων στους φτωχούς και ελάχιστα για την αύξηση του παραγόμενου πλούτου ώστε να μειωθεί η φτώχεια στην Περιφέρεια. Έτσι και αλλιώς μεταπολεμικά η οικονομία της Πελοποννήσου εξαρτάται απόλυτα από το κράτος και τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης που κατανέμει τους παραγωγικούς συντελεστές και το εισόδημα με αυστηρά… πελατειακά κριτήρια. Η κρατική ΔΕΗ και το όνειρο του διορισμού σε αυτήν οριοθέτησαν μεταπολεμικά τον αναπτυξιακό ορίζοντα της Πελοποννήσου που καταγράφουν τα σημερινά στατιστικά στοιχεία για τη φτώχεια και την αγοραστική δύναμη των Πελοποννησίων. Η μεταπολεμική πρωταρχική συσσώρευση και η εύκολη αύξηση της παραγωγικότητας κατά τη διάρκεια της μετάβασης από τη λάμπα πετρελαίου στον ηλεκτρικό λαμπτήρα, προκάλεσαν όχι μόνο ψευδαισθήσεις για την αναπτυξιακή πορεία της Πελοποννήσου αλλά κυρίως αυταπάτες για τις παραγωγικές και αναδιανεμητικές ικανότητες του κράτους.
Δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί πίστεψαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι μόνο η κεντρική κυβέρνηση μπορεί να αναπτύξει την οικονομία και να αναδιανείμει ορθολογικά τα εισοδήματα. Αγνοώντας επιδεικτικά τόσο την αποτυχία του σοβιετικού πειράματος στην Ανατολική Ευρώπη όσο και την επιτυχία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας σε Δύση (Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδάς κ.λπ.) και Ανατολή (Ιαπωνία, Σιγκαπούρη κ.λπ.), η πελοποννησιακή πολιτική ελίτ εξακολουθεί να ενισχύει την κρατική οικονομία σε βάρος της ανάπτυξης. Ταυτόχρονα οι κοινωνικοί εταίροι είναι έτοιμοι να σταματήσουν οποιαδήποτε προσπάθεια ενδέχεται να αναταράξει τα λιμνάζοντα κρατικά ύδατα της οικονομικής στασιμότητας και της επιδοματικής πολιτικής. Μέσα σε αυτές τις πολιτικοοικονομικές συνθήκες ακόμα και η οικονομία διαμοιρασμού θεωρείται απειλή για την κατεστημένη τάξη πραγμάτων και για αυτό κανένας υποψήφιος από τα εκλόγιμα κόμματα δεν τολμά να ζητήσει αλλαγή του οικονομικού μοντέλου με ανακατανομή των παραγωγικών συντελεστών υπέρ του ιδιωτικού τομέα.
Πρώτα θα καταρρεύσει πλήρως η οικονομία της Πελοποννήσου και μετά θα απαλλαγούν οι Πελοποννήσιοι από τις αυταπάτες για τον κρατικό σχεδιασμό της οικονομίας.
Θανάσης Λαγός
