Γι' αυτό μεταξύ άλλων ακούμε συχνά από κυβερνητικά στελέχη για διαφορετική φορολόγηση του εισοδήματος των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών, από τη φορολόγηση όσων συμπληρώνουν το εισόδημά τους με χρήματα από την εκμετάλλευση καλλιεργειών. Είναι προφανές ότι τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και στην περίπτωση των capital controls που δεν είχαν αντιληφθεί τις επιπτώσεις στην καταβολή των μισθών και των συντάξεων, έτσι και τώρα δεν έχουν αντιληφθεί ότι χιλιάδες ψηφοφόροι του κόμματος συμπληρώνουν το εισόδημά τους καλλιεργώντας μικρά αγροκτήματα και ότι η φορολόγηση με συντελεστή 26% κάνει ασύμφορη την καλλιέργεια.
Πιθανώς οι κυβερνώντες και οι δανειστές όταν συζητούν για τη φορολόγηση των αγροτών, έχουν στο μυαλό τους τους μεγαλοϊδιοκτήτες γης του Θεσσαλικού Κάμπου και της Μακεδονίας. Ομως, Ελλάδα δεν είναι μόνο η… Θεσσαλία. Ελλάδα είναι και η Μεσσηνία με τους χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες αγροτικής γης που κανένας δεν σκέφτεται πώς θα διατηρήσουν την περιουσία τους αν φορολογηθούν με 26% τα αγροτικά εισοδήματα.
Σε κάθε περίπτωση ας πούμε δύο - τρεις αλήθειες ακόμα: Πρώτα από όλα και πέρα από τα Greek Statistics, οι περισσότεροι Μεσσήνιοι ιδιοκτήτες αγροτικής γης δεν ζουν στα χωριά. Ζουν σε αστικά κέντρα και καλλιεργούν την περιουσία τους είτε πληρώνοντας μεροκάματα είτε δίνοντας μισακά τα χτήματά τους. Τι τους μένει στο τέλος; Τις περισσότερες φορές μένει το λάδι της χρονιάς και η ικανοποίηση για τη διατήρηση της περιουσίας που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές. Τα χρήματα από την πώληση των γεωργικών εμπορευμάτων διατίθενται για λιπάσματα, μεροκάματα, οργώματα και ραντίσματα. Γιατί συνεχίζουν την καλλιέργεια; Κυρίως για συναισθηματικούς λόγους και για να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Αν όμως πληρώσουν εργόσημα για να γλιτώσουν τους φόρους, η καλλιέργεια θα γίνει ασύμφορη αφού το ανά μονάδα κόστος παραγωγής θα ξεπεράσει την τιμή πώλησης. Δυστυχώς η καλλιέργεια των μικρών κλήρων είναι συμφέρουσα μόνο με “μαύρα” μεροκάματα και αυτή είναι πικρή αλήθεια, πέρα από Greek Statistics και συνεδριακές αμπελοφιλοσοφίες.
Από εκεί και πέρα η κυβέρνηση θα πρέπει να αποφασίσει αν είναι προτιμότερο να διατηρηθούν οι μικρές ιδιοκτησίες ή αν μακροπρόθεσμα είναι συμφέρουσα η δημιουργία μεγάλων αγροτικών επιχειρήσεων. Προσωπικά προτιμώ τις μικρές ιδιοκτησίες αλλά εγώ δεν αποφασίζω. Απλώς προβλέπω: Αυτή η γενιά ιδιοκτητών θα κρατήσει τα χτήματά της ακόμα και πληρώνοντας από την τσέπη της γιατί είναι συναισθηματικά δεμένη μαζί τους. Η επόμενη γενιά όμως που δεν έχει πιάσει δέμπλα στα χέρια της, θα τα πουλήσει αντί πινακιού φακής προκειμένου να απαλλαγεί από το άλγος των φόρων.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
