Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2016 17:03

Η ελπίδα έρχεται και... επανέρχεται

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

Πέρυσι τέτοια εποχή, το σύνθημα που κυριαρχούσε στην προεκλογική περίοδο ήταν το σλόγκαν με κεφαλαία γράμματα «Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ» που το αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας για να νικήσει στις εκλογές και να σχηματίσει τελικά κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. 

Το αισιόδοξο αυτό σύνθημα δεν το πίστεψαν μονάχα οι φανατικοί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, που ακολουθούν τον Αλέξη Τσίπρα από την εποχή των μονοψήφιων εκλογικών ποσοστών, αλλά και πολλοί πρώην ψηφοφόροι των πάλαι ποτέ ισχυρών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας. Ακόμα πάντως κι αυτοί που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ήταν βαθιά απογοητευμένοι με την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, επειδή δεν έβλεπαν άμεσα οφέλη από την ασθενική ανάκαμψη της οικονομίας. Αντιθέτως, αναγκάζονταν να βάζουν ολοένα και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, ενώ ο γείτονας συχνά απολάμβανε τα αγαθά της ασυλίας που είχε το κίνημα «Δεν πληρώνω». 

Ουσιαστικά χιλιάδες πολίτες είχαν φτάσει στα όρια της τρέλας καθώς προσπαθούσαν να βρουν χρήματα για να πληρώσουν τους φόρους, ενώ την ίδια ώρα η τότε κυβέρνηση μιλούσε για ανάπτυξη και η αντιπολίτευση για... σεισάχθεια. Ταυτόχρονα οι πολίτες της διπλανής πόρτας είχαν ένα πελώριο χαμόγελο καθώς πίστευαν ότι η «Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ» για να χαρίσει τα δάνεια και ν' ανοίξει τα διόδια. Κάπως έτσι πολλοί διαπιστώσαμε ότι η... αισιοδοξία είναι ανίκητη, κι ότι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθείς να πείσεις τον υπεραισιόδοξο πως οι επιπτώσεις της σύγκρουσης με την πραγματικότητα θα είναι κάτι παραπάνω από οδυνηρές. 

Τα όσα διαδραματίστηκαν έπειτα για να φτάσουμε στο τρίτο μνημόνιο, είναι περίπου γνωστά σε όλους οπότε δεν έχει κανένα νόημα να τα επαναλάβουμε. Οφείλουμε όμως να υπενθυμίσουμε ότι οι υπεραισιόδοξοι οπαδοί της «ΕΛΠΙΔΑΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ» χαρακτήριζαν γερμανοτσολιά και εθελόδουλο όποιον διαφωνούσε με την αισιοδοξία τους. Οι περισσότεροι δεν έφτασαν βεβαίως στο σημείο να του πουν «χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε» - αλλά την καλημέρα την έκοψαν για καλό και για κακό σε όποιον συνέχισε να έχει επαφή με την πραγματικότητα, πριν συγκρουστεί μαζί της ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και υπογράψει το τρίτο μνημόνιο.

Σήμερα, οι χθεσινοί ευαγγελιστές της «ΕΛΠΙΔΑΣ» βρίζουν όχι μόνο τον Αλέξη Τσίπρα επειδή υπόγραψε το τρίτο μνημόνιο... αλλά και όλους όσοι προειδοποιούσαν πέρυσι ότι το κίνημα «Δεν πληρώνω» οδηγεί σε νέους φόρους και μεγαλύτερες εισφορές! Εννοείται ότι οι πρώην ευαγγελιστές της «ΕΛΠΙΔΑΣ» είναι σταθερά αλάνθαστοι και εξακολουθούν να μην ακούν κανέναν, αν και έχουν ψηφίσει τα τελευταία χρόνια όλους όσοι υποστήριξαν ότι «λεφτά υπάρχουν» πριν βάλουν με τη σειρά τους νέους φόρους για να βρουν... λεφτά. 

Τι κάνουν λοιπόν τώρα οι ευαγγελιστές της αισιοδοξίας; Ψάχνουν για νέο ηγέτη δεξιά κι αριστερά, και συγκεκριμένα στην Ακροδεξιά και στην Ακροαριστερά. Πού θα τον βρουν; Ειλικρινά δεν γνωρίζω. Υποψιάζομαι όμως ότι μετά τον ΣΥΡΙΖΑ το πολιτικό εκκρεμές θα κινηθεί προς την ακροδεξιά, ενδεχομένως μετά από μια οικουμενική στάση, κατά τη διάρκεια της οποίας θα διαψευστούν και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις για την αναγκαιότητα ύπαρξης του «μεγάλου κοινωνικού κράτους».

Το θέμα είναι βέβαια ότι τόσο η επιχειρηματική και πολιτική ελίτ όσο και τα 2/3 των Ελλήνων πολιτών, μετά από 7 χρόνια ύφεσης, εξακολουθούν να πιστεύουν όχι μόνο πως το μεγάλο κράτος είναι αναγκαίο, αλλά και ότι πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία ο κυρίαρχος ρόλος του δημόσιου τομέα στην οικονομία. Σύμφωνα με την ίδια κυρίαρχη αντίληψη, κινητήρια δύναμη της οικονομίας παραμένουν οι κρατικές δαπάνες - ενώ ζητούμενο είναι η εξασφάλιση των νέων δανεικών που θα επιτρέψουν στο κράτος να μοιράσει χρήματα στους... πελάτες που το στηρίζουν. 

Πέρα όμως από τις ψευδαισθήσεις και τις εμμονές του καθενός, το οικονομικό αυτό μοντέλο χρεοκόπησε οριστικά και αμετάκλητα τη διετία 2008-2009, όταν η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή επιχείρησε να ανακόψει την επερχόμενη ύφεση αυξάνοντας τις δαπάνες, με συνέπεια να εκτινάξει το έλλειμμα στο 15%. Το μόνο που κατάφεραν μετά οι οπαδοί του μεγάλου κράτους είναι να φορτώσουν τη χρεοκοπία στην... τρόικα, και να υπόσχονται αύξηση των δαπανών όταν θα τελειώσουν τα μνημόνια.  

Με λίγα λόγια: Ενώ το οικονομικό μοντέλο του μεγάλου κράτους χρεοκόπησε, το πολιτικό μοντέλο των μεγάλων κρατικών δαπανών διατηρείται ακέραιο. Γι' αυτό και «η ελπίδα έρχεται» και... επανέρχεται, με διαφορετικό κομματικό όχημα και άλλον οδηγό κάθε φορά στη θέση του μεγάλου τιμονιέρη. 

Θανάσης Λαγός

e-mail: lathanasis@yahoo.gr

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 11 Ιανουαρίου 2016 14:02