Στο πολιτικό θέατρο της Ευρώπης το τρίτο κουδούνι κτύπησε. Και απομένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί το έργο. Υπό την ιδιάζουσα περίπτωση ότι στα τρία αυτά κουδουνίσματα ένα κοινό μήνυμα είναι πως το ποιος θα εκλεγεί στην ηγεσία μιας ευρωπαϊκής χώρας καθορίζεται εν πολλοίς από… μη Ευρωπαίους. Από τους… μετανάστες. Αν σας φαίνεται παράξενο θυμηθείτε ότι:
* Πρώτο κουδούνι: Στις εκλογές του 2010, στην Ουγγαρία, το κόμμα του Βίκτορ Όρμπαν με υψωμένη τη σημαία κατά της εισόδου μεταναστών στη χώρα του, μαζί με το Χριστιανοδημοκρατικό Λαϊκό Κόμμα κέρδισε το 42,73% των ψήφων και την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών στο Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας. Παρά το ότι έχει αποδοκιμασθεί από διάφορα ευρωπαϊκά όργανα ξανακέρδισε τις εκλογές το 2014 και μάλιστα μόνος του. Και τις ξανακέρδισε με ποσοστό 49,27% το 2018 έχοντας απέναντί του όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνασπισμένα. Πάντα με αντιμεταναστευτική ρητορική.
* Δεύτερο κουδούνι: Στις 11 Σεπτεμβρίου, στη Σουηδία, η Κεντροαριστερά με κορμό τους σοσιαλδημοκράτες ηττήθηκε από την Κεντροδεξιά. Από πρώτη άποψη δεν συνέβη και κάτι πρωτόγνωρο, έχει ξαναγίνει. Η διάφορα έγκειται στην ποιοτική σύνθεση που έχει αυτήν τη φορά η νικήτρια Κεντροδεξιά. Στο γεγονός δηλαδή ότι το πρώτο κόμμα του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, με ποσοστό 20%, είναι το σκληρό ακροδεξιό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών, το οποίο μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή το 2010 με ποσοστό 5,7%, υψώνοντας τα λάβαρα κατά της «ασυδοσίας και της εκμετάλλευσης της κοινωνικής πολιτικής από ανέλεγκτες στρατιές μεταναστών» και το οποίο τώρα τετραπλασίασε την εκλογική του δύναμη.
* Τρίτο κουδούνι: Την Κυριακή, στην Ιταλία, πενταπλασιάζοντας σχεδόν τις δυνάμεις του κόμματός της η ηγερία των ακροδεξιών Αδελφών της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι κατήγαγε θρίαμβο. Και θα διαδεχτεί τον σώφρονα Μάριο Ντράγκι στη διακυβέρνηση της χώρας έχοντας υψώσει και αυτή τις σημαίες της αντιμεταναστευτικής πολιτικής ψηλότερα και από τον εταίρο της, τον Ματέο Σαλβίνι της Λίγκας του Βορρά.
Τρία κουδουνίσματα που προειδοποιούν ότι ένα μέρος των πολιτών της ΕΕ έχει απογοητευθεί από τις επιλογές της ηγεσίας της. Και επιχειρούν να πλήξουν τον «γάιδαρο», την κάτω του μετρίου πολιτική ηγεσία και τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών ακολουθώντας εκείνους που εμφανίζονται «δυναμικοί» απέναντι στο… σαμάρι των μεταναστών.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgismassavetas@gmail.com
