Πριν την ορκωμοσία των αποφοίτων των τμημάτων και του μεταπτυχιακού, όπως συνηθίζεται, έβγαλαν λόγους στους γονείς και στους παρευρισκόμενους νέους, που σε λίγο θα έπαιρναν το πτυχίο τους.  Σε αυτές τις εκδηλώσεις οι καθηγητές συνηθίζουν να προτρέπουν τα παιδιά να συνεχίσουν με μεταπτυχιακές σπουδές. Να επεκτείνουν τις γνώσεις τους και να επιλέξουν σαφείς τομείς εξειδίκευσης και έρευνας, να μη σταματήσουν ποτέ να αγαπούν τη γνώση. Και χθες τους το επανέλαβαν αυτό, όμως φαίνονταν πολύ πιο "μαγκωμένοι" από άλλες φορές. Πώς να συνεχίσουν οι νέοι τις σπουδές τους, όταν δε θα έχουν οι γονείς χρήματα να τους σπουδάζουν άλλο; Πώς θα έχουν διάθεση να τελειώσουν τα μεταπτυχιακά τους, όταν θα πρέπει ταυτόχρονα να δουλεύουν ντελίβερι ή σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά του ποδαριού - στην κυριολεξία - για να ζήσουν; Χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας κ. Σαββίδης σχολίαζε πόσο μεγάλη εντύπωση του έκανε όταν είδε μια πρώην φοιτήτριά του να δουλεύει σε βιβλιοπωλείο, αφότου εκείνη είχε ορκιστεί και μετά. Ευτυχώς που οι περισσότεροι άνθρωποι είναι της άποψης πως "καμία δουλειά δεν είναι ντροπή" και κάνουν με όρεξη όποια δουλειά βρουν, προκειμένου να αισθάνονται δημιουργικοί, ζωντανοί. Επρεπε να το περιμένουν, οι αγαπητοί καθηγητές, δυστυχώς. Πόσους καθηγητές, επιστημολόγους, βιβλιοθηκονόμους, περιβαλλοντολόγους, κλωστοϋφαντουργούς, ιχθυοκαλλιεργητές, ανθοκόμους, γραφίστες, νοσηλευτές, πόσους επιστήμονες θα μπορούσε να απορροφήσει η αγορά; Ευτυχώς που η φαντασία της νέας γενιάς και η δημιουργικότητα παραμένει ανεξάντλητη και εκείνοι που έχουν θέληση, κατεβάζουν ιδέες και επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους, πέρα από τα πτυχία, μακριά από οποιονδήποτε περιορισμό. Ναι χρειάζεται γνώση, ζωντανή και "φρέσκια", όπως ποτέ δεν έβλαψε κανέναν και λίγη πρακτικότητα, κάμποσος ρεαλισμός και ένα βάδισμα σταθερό. Οσο για τα πανεπιστήμιά μας; Δε θα ήταν κακό να ξέφευγαν και λίγο από τη θεωρητικολογία...