Μία από τα ίδια, εικόνα και αποτελέσματα βρομιάς και αδιαφορίας. Το μόνο διαφορετικό κι ελκυστικό ήταν το μήνυμα “Κλοτσάμε την μπάλα, δεν κλοτσάμε τα σκουπίδια”. Και αυτό γιατί στη δράση μετείχαν παιδιά ακαδημιών ποδοσφαίρου της πόλης. Με το μήνυμα αυτό τα παιδιά που αγαπούν το ποδόσφαιρο, θα έχουν το νου τους και θα αντιμετωπίζουν με υπευθυνότητα το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών, την καθαριότητα της πόλης τους, την προστασία της θάλασσας και του περιβάλλοντος.

Τα παιδιά απογοητεύτηκαν, διαπίστωσαν ότι οι συμπολίτες τους δεν αγαπούν την πόλη, δεν νοιάζονται για την καθαριότητα των ακτών, αδιαφορούν για την ομορφιά της παραλίας που τους αγκαλιάζει και προβάλλει τον τόπο σε όλο τον κόσμο.

Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι η παραλία της πόλης είναι ένα απέραντο σταχτοδοχείο με ευθύνη των μεγάλων. Δεν υπήρχε σπιθαμή της ακτής που να μην υπάρχει πεταμένη μία γόπα, ένα αποτσίγαρο. Τα περισσότερα σκουπίδια που μάζεψαν ήταν αποτσίγαρα. Οποιος καπνίζει στην παραλία, πετάει το αποτσίγαρο σε χώρο που ανήκει στην πόλη, σε όλους, στους κατοίκους και τους επισκέπτες της. Κανένα ενδιαφέρον για τον δημόσιο χώρο, τον τόπο που ανήκει στον καθένα από μας, στην πόλη και στην προοπτική της.

Η επιτυχία του εθελοντικού καθαρισμού της Κυριακής θα ήταν κάθε παιδί που μετείχε, να γύρισε στο σπίτι του και να ενημέρωσε τους γονείς του για την εικόνα της παραλίας ως απέραντου σταχτοδοχείου. Να διαμαρτυρήθηκε για την αδιαφορία των συμπολιτών του, των καπνιστών και να ξεκαθάρισε ότι άλλη φορά δεν θα μετέχει σε εθελοντικό καθαρισμό, γιατί νιώθει κορόιδο.

Η επιτυχία του εθελοντικού καθαρισμού της Κυριακής θα ήταν παιδιά και προπονητές τους στις ακαδημίες ποδοσφαίρου να απηύθυναν μία ανοιχτή καυστική επιστολή για την εικόνα ντροπής που συνάντησαν και να αναρτούσαν στις ακτές πανό, στα οποία θα τόνιζαν ότι η παραλία της πόλης τους δεν μπορεί να είναι ένα απέραντο σταχτοδοχείο.