Δραματικές διαστάσεις έχουν λάβει τα πλημμυρικά φαινόμενα στη Θεσσαλία, που στοίχισαν τη ζωή σε πολλούς ανθρώπους και παράλληλα κατέστρεψαν υποδομές, καλλιέργειες, σπίτια και επιχειρήσεις. Είναι άγνωστο ακόμα το πόσο καιρό θα πάρει ώστε να ξεκινήσει να μπαίνει μία σειρά σε όλα αυτά που καταστράφηκαν, με στόχο τη σταδιακή επάνοδο στην κανονικότητα.
Τόσο αυτές τις ημέρες όσο και σε αντίστοιχες καταστροφές είτε από πυρκαγιές είτε από πλημμύρες, στην πρώτη γραμμή της συζήτησης -και όχι άδικα- είναι η κλιματική αλλαγή. Βρισκόμαστε μάλιστα μπροστά σε αρκετούς, που κάθε φορά που συζητείται η κλιματική αλλαγή όχι απλώς την αμφισβητούν, αλλά ισχυρίζονται ότι είναι ένα άλλοθι για τις ευθύνες του πολιτικού κόσμου για όλα όσα (δεν) έχουν γίνει κατά τόπους.
Κι όμως το κάθε άλλο. Η υπαρκτή και αδιαμφισβήτητη κλιματική αλλαγή όχι μόνο δεν… ξεπλένει τις πολιτικές ευθύνες, αλλά γεννά μεγαλύτερη ανάγκη για προσαρμογή όλων των έργων υποδομής στα νέα δεδομένα.
Είναι αφελές να συζητάμε το 2023, με όλα όσα γίνονται διεθνώς, αν υπάρχει κλιματική κρίση, ενώ η απάντηση θα είναι όλο και πιο έντονη τα επόμενα χρόνια. Είναι όμως και επικίνδυνο να επιτρέπουμε στον καθένα να κρύβεται πίσω από την κλιματική κρίση και να ισχυρίζεται ότι έχει γίνει ό,τι είναι δυνατό για την αντιμετώπιση των καταστροφικών φαινομένων.
Όλα όσα βιώνουμε τον τελευταίο καιρό και αλλάζουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων δίνουν κάθε φορά ένα ακόμα μάθημα, ώστε τα επόμενα έργα υποδομής να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Και αυτό είναι η μόνη λύση. Ας τελειώσει λοιπόν η… καραμέλα ότι η κλιματική αλλαγή είναι η δικαιολογία της ανεπάρκειας ορισμένων και ας φροντίσουν αυτοί από τη μία να αποδείξουν ότι έχουν ικανότητα και εμείς από την πλευρά μας ως πολίτες να επιλέξουμε αυτούς που έχουν να προσφέρουν πράγματι βιώσιμες λύσεις.