Παράλληλα προς κατάργηση οδεύουν η -παράλογη όντως- αργία του Αγιαννιού, ενώ οι διακοπές του Πάσχα θα ολοκληρώνονται την Τρίτη του Πάσχα και από Τετάρτη πάλι σχολείο. Καλά όλα αυτά φυσικά, αλλά όποιος νομίζει ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα πάσχει κυρίως λόγω της διάρκειας της σχολικής χρονιάς, μάλλον δεν το κατέχει καθόλου το... άθλημα. Το πρόβλημα φυσικά δεν είναι οι πολλές αργίες, αλλά το ότι τις εργάσιμες ημέρες η εκπαιδευτική διαδικασία διαταράσσεται από διάφορους παράγοντες. Το κατά καιρούς αλαλούμ με τα αργοπορημένα σχολικά συγγράμματα, τα κενά σε θέσεις εκπαιδευτικών, η ύλη των μαθημάτων είναι ορισμένοι από τους παράγοντες που δεν επιτρέπουν σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να προχωρήσουν ομαλά στο εκπαιδευτικό έργο. 

Από την άλλη υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο ωχαδερφισμός και η βολή ορισμένων είναι καθημερινός τους οδηγός και όσες αργίες κι αν τους κόψεις δεν θα τους χαλάσεις καθόλου τη... ζαχαρένια. 

Κύριοι του υπουργείου το θέμα της επιμήκυνσης της σχολικής χρονιάς δεν είναι το πρώτο από το οποίο θα πρέπει να αρχίσετε. Το εκπαιδευτικό σύστημα χρήζει αλλαγής από τη βάση και αυτή είναι το δημοτικό για να μην πούμε το νηπιαγωγείο. Πόσο σοβαρό μπορεί να είναι ένα εκπαιδευτικό σύστημα ας πούμε, όταν επιμένει -ανεξάρτητα κατεύθυνσης- να σου μάθει για τα μιτοχόνδρια και άλλα σχετικά, την ώρα που αν ρωτήσεις αρκετούς πού είναι το Καρπενήσι θα ψάχνουν στη Θράκη. 

Ο,τι και αν πει κανείς, όταν οι οποιεσδήποτε αλλαγές σε έναν τέτοιο ευαίσθητο τομέα γίνονται αποσπασματικά και δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση για ριζικές αλλαγές, τότε δεν έχουμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο.

Υ.Γ.: Κάποιοι έσπευσαν να συνδυάσουν τη σχεδιαζόμενη επιμήκυνση με τα περί “Λευκής εβδομάδας” που αναμένεται πιλοτικά να ξεκινήσει από το 2015 στο πλαίσιο της “εξισορρόπησης”. Η πορεία θα δείξει κατά πόσo πέφτουν μέσα!