Η συγκεκριμένη είδηση φυσικά συνοδεύτηκε και από την παρατήρηση του εκεί Δημοτικού Συμβουλίου ότι “το σχέδιο αυτό θα ωφελήσει όλους τους πολίτες, παρά τις επιφυλάξεις των επιχειρηματιών που φοβούνται μείωση της κίνησης του αγοραστικού κοινού στο κέντρο της πόλης”.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η αντίδραση των εμπόρων είναι σε γενικές γραμμές η ίδια με αυτή που συχνά συναντάμε σε ανάλογες περιπτώσεις στην Ελλάδα. Βλέπουμε όμως επίσης ότι εκεί η δημοτική αρχή στάθμισε τα πλεονεκτήματα και προχωράει στην παρέμβαση, πείθοντας (ή προσπαθώντας τουλάχιστον) τους επιχειρηματίες ότι θα είναι προς όφελός τους. Εκεί μάλιστα μιλάμε για μία μεγάλης κλίμακας παρέμβαση, την ώρα που στην Ελλάδα οι ενστάσεις κάποιων μπορούν να μην επιτρέψουν ακόμα και την πεζοδρόμηση κάποιων εκατοντάδων μέτρων.

Προφανώς σε ελάχιστες ελληνικές πόλεις υπάρχει μεσομακροπρόθεσμος σχεδιασμός για δραστικό περιορισμό της κυκλοφορίας των οχημάτων στο κέντρο. Αντιθέτως πολλές από τις παρεμβάσεις συντελούν προς τη δημιουργία ακόμα μεγαλύτερου κυκλοφοριακού χάους.

Δεν έχουν ακόμα περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που η δημοτική αρχή της Καλαμάτας δεν... ενέδιδε στην πεζοδρόμηση της Αριστομένους, υπό το φόβο συγκεκριμένων εμπόρων για μείωση της κίνησης, αρκούμενη μάλιστα απλώς σε επιμήκυνση του πεζοδρομίου. Μετά από λίγο και αφού επικράτησε η λογική αποφασίστηκε τελικά η πεζοδρόμηση και σήμερα η Αριστομένους είναι ένας από τους πιο ωραίους κεντρικούς πεζοδρόμους ελληνικής πόλης με σημαντική εμπορική δραστηριότητα.

Προφανώς κάθε περίπτωση έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και δεν μπορούμε να πούμε ότι κάθε κέντρο πόλης μπορεί και πρέπει να πεζοδρομηθεί. Αυτό, που όμως έχει σημασία είναι τόσο οι άρχοντες, όσο και τα ζωντανά “κύτταρα” κάθε πόλης να έχουν το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και να δρομολογούν συντονισμένα και εγκαίρως παρεμβάσεις, που θα διαμορφώσουν προς το καλύτερο το πρόσωπο της πόλης για τα επόμενα χρόνια.