Ετσι κι αλλιώς ο καταγγέλλων δημοτικός σύμβουλος Δημήτρης Φαββατάς έχει διατελέσει αντιδήμαρχος Θουρίας και γνωρίζει πολύ καλά ότι όλοι οι δήμοι κάνουν απευθείας αναθέσεις και πρόχειρους διαγωνισμούς.
Προφανώς ο κ. Φαββατάς καταγγέλλει τις απευθείας αναθέσεις στο “Κεντρικόν” αφήνοντας να εννοηθεί ότι η δημοτική αρχή το παράκανε, γιατί το κατάστημα ανήκει στον αδελφό του αντιδήμαρχου. Πολιτικά και με γνώμονα το εκλογικό κέρδος, ο κ. Φαββατάς πράττει άριστα. Δεν ζητάει όμως κατάργηση των αναθέσεων και των πρόχειρων διαγωνισμών, γιατί ξέρει ότι στο μέλλον μπορεί να μετέχει και πάλι σε μια δημοτική αρχή που θα αναθέτει έργα απευθείας ή με πρόχειρους διαγωνισμούς σε φιλικά προσκείμενους επιχειρηματίες.
Με απλά λόγια: Οι αντιπολιτευτικές παρατάξεις πάντα καταγγέλλουν οποιαδήποτε δημοτική αρχή για απευθείας αναθέσεις και πρόχειρους διαγωνισμούς, με στόχο να αποκτήσουν ηθικό πλεονέκτημα. Αλλά αν και όταν γίνουν οι ίδιες δημοτική αρχή, κάνουν όσα κατάγγελλαν ως μειοψηφία. Ετσι οι απευθείας αναθέσεις και οι πρόχειροι διαγωνισμοί συνεχίζονται κανονικά, αφού καμία παράταξη δεν ζητάει την κατάργησή τους.
Τελικώς όμως, είναι ανήθικες οι απευθείας αναθέσεις και επιβλαβείς για το δημόσιο οι πρόχειροι διαγωνισμοί; Προφανώς και όχι, αρκεί να μη γίνονται συστηματικά και κατ' εξακολούθηση. Δυστυχώς όμως οι περισσότερες δημοτικές αρχές στην Ελλάδα, και όχι μόνο της Καλαμάτας, εκμεταλλεύονται τις απευθείας αναθέσεις και τους πρόχειρους διαγωνισμούς δίνοντας έργα κι αγοράζοντας προϊόντα από... εκλογικούς πελάτες.
Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία ο νομοθέτης θα όριζε ένα ποσοστό του προϋπολογισμού ως ανώτατο όριο για αναθέσεις και πρόχειρους διαγωνισμούς, ενώ στην Ελλάδα η κεντρική διοίκηση και τα κόμματα έχουν αφήσει ανεξέλεγκτη την κατάσταση, για ευνόητους πελατειακούς λόγους. Για ευνόητους πελατειακούς λόγους, επίσης, δεν απαγορεύονται οι αναθέσεις έργων σε συγγενείς αιρετών της τοπικής αυτοδιοίκησης, ούτε και η συμμετοχή συγγενών σε διαγωνισμούς για έργα που έχουν προκηρύξει οι τοπικές αρχές. Αφού λοιπόν όλα γίνονται νόμιμα και κανένας δεν ζητάει την αλλαγή του νόμου, ούτε καν για τα μάτια του κόσμου, για ποιο λόγο συνεχίζουν οι πολιτικοί και οι πολίτες να ηθικολογούν σε κάθε ευκαιρία;
Η απάντηση είναι τόσο ευνόητη, όσο και οι λόγοι διατήρησης του πελατειακού κράτους: Οι πολιτικοί ηθικολογούν για να κατακτήσουν την εξουσία, και οι πολίτες ηθικολογούν για να μην αλλάξει τίποτα που θα μπορούσε ν' ανατρέψει την κατεστημένη τάξη πραγμάτων.
Ηθικολογώντας λοιπόν περνούν τα χρόνια και δεν αλλάζει τίποτα... εκτός από το εισόδημά μας. Και το εισόδημά μας θα συνεχίσει να μειώνεται όσο οι πολίτες συνεχίζουν να ψηφίζουν με κριτήριο μια αόριστη «ηθική» - και όχι τη δημιουργία ενός συγκεκριμένου νομικού πλαισίου που θα βάλει τέλος στο πελατειακό κράτος, ώστε να τεθούν οι βάσεις για μια βιώσιμη, πραγματική ανάπτυξη.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
