Πέμπτη, 26 Απριλίου 2012 12:51

Ας είναι πραγματικά "κοινωφελής" η εργασία

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Δημήτρης Πλεμμένος



Μεγάλο, όπως αναμενόταν, είναι τις τελευταίες μέρες το ενδιαφέρον για τα προγράμματα "κοινωφελούς εργασίας" που "τρέχουν" σε όλους του ΟΤΑ και σε πολλά νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου της χώρας. Εκατοντάδες άτομα καθημερινά στήθηκαν στις ουρές για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά, διεκδικώντας μία θέση... στον ήλιο. Πριν από δύο μέρες πάντως στο υπουργείο Εργασίας έμαθαν ότι... έχουν προκηρυχθεί εκλογές και αποφάσισαν να διακόψουν τη διαδικασία υποβολής αιτήσεων και να παρατείνουν την αγωνία όλων αυτών των ανέργων. Δεν φτάνει που το πρόγραμμα έπαιρνε συνεχείς αναβολές από το Σεπτέμβριο του 2011. Φυσικά κάποιοι έδωσαν το "πράσινο φως" για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες γνωρίζοντας ότι έρχονται εκλογές, για να ανοίξουν την όρεξη των ανέργων δείχνοντάς τους ότι κάτι κινείται.
Σίγουρα μέσα σε καιρούς βαθιάς κρίσης τα 625 ευρώ το μήνα δεν είναι και αμελητέο ποσό, δεδομένου ότι πολλοί από αυτούς όσο κι αν προσπαθούν δεν βρίσκουν ούτε καν μεροκάματο. Αλλά η υπόθεση χρειάζεται προσοχή, ώστε το πρόγραμμα "κοινωφελούς εργασίας" να μην μετατραπεί σε εργασιακή ομηρία ατόμων που καλώς ή κακώς και δεδομένων των συνθηκών έχουν... επενδύσει σε αυτό. Ολοι θυμόμαστε τις περιπέτειες των χιλιάδων συμβασιούχων που κάποιοι τους έταζαν παρατάσεις και μονιμοποιήσεις και τελικά βρέθηκαν να ξοδεύουν σε δικαστικούς αγώνες για τα δικαιώματά τους περισσότερα από όσα έλαβαν. Από την άλλη καλό θα είναι οι φορείς που έστω και για αυτούς τους μήνες θα δώσουν εργασία σε χιλιάδες ανέργους να τους αξιοποιήσουν προς όφελος του πολίτη και να μην τους μετατρέψουν είτε σε "σκιάχτρα", που θα καταλαμβάνουν θέσεις στις υπηρεσίες χωρίς να κάνουν τίποτα, είτε σε... υπηρέτες των μόνιμων εργαζόμενων, όπως έχει καταγγελθεί πολλάκις στο παρελθόν.
Ας μην μετατραπεί ακόμα ένα πρόγραμμα απασχόλησης συμβασιούχων από "κοινωφελής εργασία" σε "ανωφελή εργασία".

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Μικρά όνειρα... Χωρίς επιμελητές ανηλίκων »