Διανύουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου η ελληνική κοινωνία παραδοσιακά μπαίνει σε μία περίοδο κατάνυξης. Φέτος όμως το προεκλογικό κλίμα μόνο ηρεμία δεν εγγυάται για τις ημέρες του Πάσχα, καθώς εκ των πραγμάτων δεν υπάρχουν χρονικά περιθώρια για... αργίες.
Τα κομματικά επιτελεία ξετυλίγουν το πρόγραμμά τους, είτε με απολογισμό όσων έκαναν, είτε με την υπενθύμιση του τι έλεγαν οι άλλοι και τι (δεν) έκαναν, είτε με τη γνωστή και αναμενόμενη πλέον επίθεση στο ήθος του αντιπάλου. Μάλιστα η τελευταία μέθοδος τείνει από όλες τις πλευρές να λάβει εθιμικό χαρακτήρα, καθώς κάθε φορά οδεύοντας προς τις κάλπες ξεθάβονται από τα συρτάρια των κομμάτων “αμαρτωλές” υποθέσεις των αντιπάλων, προφανώς ήδη γνωστές που περιμένουν τον κατάλληλο χρόνο για την αποκάλυψή τους.
Και όταν φυσικά οι εκλογές γίνονται σε περιβάλλον απλής αναλογικής, όσο κι αν φαντάζει δύσκολο να προκύψει κυβερνητικό σχήμα από τις κάλπες της 21ης Μαΐου, στην κουβέντα κυριαρχούν τα πιθανά σενάρια συνεργασιών με στόχο τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Υπάρχουν πιθανότητες να προκύψει κάτι τέτοιο από την προσεχή εκλογική διαδικασία; Όσο και αν κάποιοι διατείνονται πως όχι, αν τα... κουκιά βγαίνουν, και ο τρόπος θα βρεθεί και το προγραμματικό αφήγημα για τη σύσταση κυβέρνησης θα προκύψει.
Ενα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα κυβερνητικών συνεργασιών διεθνώς έχει σφραγίδα ελληνική και είναι το παράδειγμα της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ -κάτι που αν το σκεφτόταν και μόνο κάποιος τις προηγούμενες δεκαετίες, θα τον θεωρούσαν τρελό! Το ζητούμενο όμως, είτε εντός απλής αναλογικής είτε όχι, είναι η ελληνική κοινωνία να ωριμάσει, ώστε να μπορεί να είναι δεκτική σε κυβερνητικές συνεργασίες, που θα μπορούν να εδραιώσουν ένα κλίμα συναίνεσης.
Οι προσεχείς εβδομάδες αναμένονται… καυτές σε πολιτικό επίπεδο, με τα κόμματα ουσιαστικά να προσπαθούν πέρα από την αδιαμφισβήτητη εκλογική τους βάση να... ψαρέψουν από την αντίπαλη δεξαμενή. Και όποιος αντέξει!