Χάρηκαν για την εισαγωγή των παιδιών τους σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, για το γεγονός ότι μόχθησαν κι έκαναν πραγματικότητα τα όνειρά τους, αλλά η πρώτη εμπειρία παιδιών και γονιών από τη φοιτητική ζωή είναι οδυνηρή. Αφορά τη φοιτητική στέγη, την εύρεση… ανθρώπινου σπιτιού για ένα παιδί που θα ζήσει σε ένα νέο περιβάλλον με προκλήσεις, μακριά από την οικογένειά του.

Την αφορμή για το σημερινό σημείωμα μου την έδωσε η οδυνηρή εμπειρία γνωστών μου που πήγαν στην Κέρκυρα και το Ρέθυμνο, για να βρουν σπίτια για τα παιδιά τους που πέρασαν σε σχολές των συγκεκριμένων περιοχών. Σπίτια απαράδεκτα, τρώγλες, που δεν μπορούσαν να ζήσουν άνθρωποι και κυρίως παιδιά με όνειρα και φιλοδοξίες για γνώση και καλύτερη ζωή. Η απόλυτη εκμετάλλευση με ιδιοκτήτες και μεσίτες να ζητούν 500 ευρώ για τρώγλες, όπου θα έβαζαν μόνο τους χειρότερους εχθρούς τους.

Υπάρχει ζήτημα σοβαρό με τη φοιτητική στέγη στις περισσότερες πόλεις της χώρας, όπως και στην Καλαμάτα. Η βραχυχρόνια μίσθωση έχει προκαλέσει προβλήματα στην προσφορά κατοικίας και αυτά είναι ευρύτερα, δεν αφορούν μόνο τους φοιτητές. Η Πολιτεία είναι μακριά από το πρόβλημα, δεν έχει συναίσθηση της πραγματικότητας. Γιατί αν είχε, θα είχε δρομολογήσει ήδη άλλες πολιτικές, όπως για παράδειγμα την ανακαίνιση και κυρίως την κατασκευή νέων φοιτητικών εστιών.

Ζήτημα στέγης σοβαρό υπάρχει για όλο τον κόσμο που βρίσκεται στο ενοίκιο -κι εκεί τα πράγματα είναι χειρότερα. Και είναι δραματικά για οικογένειες που έχουν δύο ενοίκια.

Προεκλογικά σε αθηναϊκό - πανελλαδικό σάιτ αναφερόταν: “Ως μία δέσμευση που κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση χαρακτηρίζουν εκπρόσωποι φορέων της αγοράς ακινήτων τις πρόσφατες ανακοινώσεις των δύο μεγάλων κομμάτων ότι μετά τις εθνικές εκλογές θα προχωρήσουν στην ίδρυση υπουργείου Στεγαστικής Πίστης, αφού θα βοηθήσει σημαντικά στον εξορθολογισμό της αγοράς ακινήτων”.

Άφαντο το υπουργείο και ο κόσμος παραμένει απροστάτευτος.