Ολα αυτά φυσικά είναι σε σωστή κατεύθυνση. Μήπως όμως γίνονται κάπως ετεροχρονισμένα; Οταν εδώ και χρόνια κάποιοι φώναζαν για όλα αυτά και ζητούσαν να υπάρξει εντατικοποίηση της ανακύκλωσης, διαλογή στην πηγή, κομποστοποίηση κ.ά. θεωρούνταν “γραφικοί τρελοοικολόγοι”, οι οποίοι το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να φέρνουν αντιρρήσεις και όχι να βοηθήσουν την κατάσταση. Υπάρχουν φυσικά και αυτοί που πάσχουν από “αναπτυξιοφοβία” και πράγματι μόνο βαρίδια ήταν σε διάφορες προσπάθειες. 

Επανερχόμαστε τώρα στη διαχείριση των απορριμμάτων και στο ζήτημα της εκπαίδευσης των πολιτών γύρω από αυτά τα θέματα. Το στοίχημα που πρέπει να βάλουν σήμερα οι δημοτικές αρχές είναι να πραγματοποιήσουν ολοκληρωμένα εκπαιδευτικά προγράμματα με αρχή από τα σχολεία και να εξηγήσουν πραγματικά τι πρόκειται να δουν τα μάτια των μαθητών -και τα δικά μας φυσικά- εάν δεν αλλάξουμε νοοτροπία. Είναι αδιανόητο εν έτει 2013 σε μεγάλα αστικά κέντρα, που θέλουν να κοκορεύονται για τον πολιτισμό που παράγουν, να υπάρχουν συμπολίτες μας που να επιδεικνύουν αδιαφορία για αυτά τα θέματα, αλλά και άγνοια για το τι μπορούν και πρέπει να κάνουν.

Κύριοι δήμαρχοι αν θέλετε πραγματικά να κάνετε κάτι χρήσιμο για τις επόμενες γενιές, φροντίστε να ηγηθείτε της προσπάθειας εκπαίδευσης γύρω από την προστασία του περιβάλλοντος, γιατί αλλιώς οι δήμαρχοι του 2050 (δεν αποκλείεται να είναι και τα εγγόνια σας έτσι όπως πάμε) θα προσπαθούν με τη σειρά τους να μειώσουν τον όγκο των αστικών απορριμμάτων. Μεταξύ αστείου και σοβαρού πάντως, η μείωση του όγκου των σκουπιδιών είναι ίσως το μοναδικό θετικό στοιχείο της σκληρής κοινωνικοοικονομικής κρίσης.