Τετάρτη, 09 Απριλίου 2014 15:11

Οταν η βιομηχανία μηνύσεων έχει... ευαισθησίες

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

 

Σάλο προκάλεσε τα τελευταία 24ωρα η σύλληψη της δημοσιογράφου του "Ελεύθερου Τύπου" Δέσποινας Κονταράκη, επειδή ένα άρθρο γνώμης που δημοσίευσε θεωρήθηκε... συκοφαντικό για τη βουλευτή των Ανεξάρτητων Ελλήνων Ραχήλ Μακρή.

Την ίδια ώρα, βουλευτές και εκπρόσωποι άλλων κομμάτων χαρακτηρίζουν απαράδεκτη την κίνηση της κ. Μακρή να μηνύει δημοσιογράφο για αυτόν το λόγο, κίνηση η οποία μάλιστα είχε ως αποτέλεσμα τη σύλληψή της μέσω της διαδικασίας του αυτόφωρου: Διαμαρτύρονται δηλαδή αυτοί που κατά το παρελθόν έχουν... φλομώσει στις μηνύσεις διάφορους δημοσιογράφους, επειδή δεν άντεχαν την κριτική που τους ασκούσαν από τα Μέσα που εργάζονταν. Και επειδή σε ανάλογο άρθρο την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε αναφερθεί στα απαράδεκτα περιστατικά σωματικής βίας σε βάρος δημοσιογράφων, υπάρχει κάποιος που να θεωρεί ότι η αλόγιστη χρήση του νόμου και η ασύδοτη υποβολή μηνύσεων και αγωγών δεν αποτελεί άσκηση βίας; 

Ευθύνες βεβαίως υπάρχουν κατά καιρούς και στο δημοσιογραφικό έργο, όταν αυτό πράγματι χρησιμοποιείται συκοφαντικά - όμως δυστυχώς σε αυτή τη χώρα υπάρχουν ακόμα τα περιθώρια να σύρονται στα δικαστήρια οι δημοσιογράφοι για ψύλλου πήδημα, επειδή απλώς κάποιος δήμαρχος, περιφερειάρχης, βουλευτής και πάει λέγοντας δεν έχει τα άντερα να αντέξει την κριτική και να δώσει πειστικές απαντήσεις μέσα από το πολιτικό του έργο. 

Ακόμα δε κι αν το δίκιο του κάθε δημοσιογράφου είναι πασιφανές, θα χρειαστεί να περάσουν 2-3 χρόνια για να κλείσει η υπόθεση, με εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρώ χαμένα, όπως και αρκετές εργατοώρες. Την ίδια ώρα φυσικά αυτοί οι πολιτικοί, που παίζουν άριστα το ρόλο της μηχανής μηνύσεων, δεν πτοούνται και συνεχίζουν με τα ίδια μέσα την... υπεράσπιση του έργου τους. 

 

Και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς... στα δικαστήρια!

Τελευταία τροποποίηση στις Τετάρτη, 09 Απριλίου 2014 15:18