Από εκεί και πέρα όσον αφορά την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, πρόκειται ουσιαστικά για κάτι γνωστό και αναμενόμενο εδώ και αρκετές εβδομάδες. Σε επίπεδο εξουσίας αυτά που είχαν τη δική τους σημασία ήταν η τελική διαφορά (με τις όποιες συνέπειες θα μπορούσε να έχει -ή να μην έχει- στη συνοχή αλλά και στην κεφαλή της Νέας Δημοκρατίας), καθώς και η αυτοδυναμία που τελικά δεν προέκυψε.

Οι πολιτικές ερμηνείες της κυβερνητικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ - Ανεξάρτητων Ελλήνων είναι πολλές, και επί της ουσίας θα δικαιωθούν ή όχι μεσομακροπρόθεσμα, όταν θα φανεί το επίπεδο αποτελεσματικότητας στα φλέγοντα οικονομικά κυρίως θέματα που απασχολούν τη χώρα.

Στο μεσοδιάστημα φυσικά η νέα Βουλή, αφού ορκιστεί, θα κληθεί να αναδείξει τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με το όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου να “παίζει” δυνατά τις τελευταίες ώρες. Επιλογή που δυνητικά μπορεί να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις σε διάφορους πολιτικούς χώρους.

Η Ευρώπη από την πλευρά της φαίνεται να δέχεται την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα χωρίς ακρότητες, δηλώνοντας ότι είναι ανοιχτή σε διάλογο, με την αίρεση πάντως ότι θα πρέπει να τηρηθεί ένα συγκεκριμένο πλαίσιο δεσμεύσεων - κυρίως όσον αφορά την περιβόητη “ολοκλήρωση των μεταρρυθμίσεων”. Αυτό που πλέον περιμένουν να δουν όσοι ψήφισαν αλλά και όσοι δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η μέθοδος διαχείρισης της εξουσίας και η τακτική χειρισμού των σοβαρών ζητημάτων, σε μία περίοδο, που πολλοί τον περιμένουν στη γωνία από την πρώτη κιόλας ημέρα. 

Στα χέρια της νέας κυβέρνησης και των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος λοιπόν βρίσκεται το εάν η “ελπίδα” που ήρθε θα συνεχίσει να υπάρχει, αλλάζοντας σε κάποιο βαθμό την πορεία της ελληνικής κοινωνίας.