Τρίτη, 04 Απριλίου 2023 22:09

Ψηφιακά υδρόμετρα σε σωλήνες αμιάντου

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(1 Ψήφος)

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Η ΔΕΥΑΚ με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, στο πλαίσιο προγράμματος αναβάθμισης υποδομών ύδρευσης του Δήμου Καλαμάτας, θα δώσει 9 εκ. ευρώ προκειμένου να αγοράσει 6.500 ψηφιακά υδρόμετρα, 36 ψηφιακούς κεντρικούς υδρομετρητές στους αγωγούς του Συνδέσμου Ύδρευσης και 57 αυτόματες ηλεκτροβάνες ελέγχου του δικτύου μέσα στην πόλη, καθώς και για την επέκταση του υφιστάμενου κεντρικού σταθμού ελέγχου, με στόχο τον άμεσο εντοπισμό των διαρροών και τον έλεγχο ποιότητας του παρεχόμενου νερού. Το ποσό που έχει προϋπολογιστεί είναι εξωφρενικό, γιατί το κάθε ψηφιακό υδρόμετρο ξεπερνά τα 1.000 ευρώ! Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δικαιολογήσει κάποιος το ύψος της συγκεκριμένης δαπάνης αλλά και το όφελος που προκαλείται.
Είναι γνωστό ότι διάφορα προγράμματα του ΕΣΠΑ είναι σχεδιασμένα με τρόπο που οδηγούν σε δαπάνες που απορροφούν πόρους, χωρίς όμως να παράγουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Για να το πούμε ευθέως, όταν στη Μεσσηνία υπάρχουν ακόμα δίκτυα αμιάντου, από τα οποία πίνει ο κόσμος νερό, είναι προκλητικό στο πλαίσιο προγράμματος αναβάθμισης υποδομών ύδρευσης να αγοράζονται ψηφιακά υδρόμετρα, που το καθένα στοιχίζει πάνω από 1.000 ευρώ. Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για σπατάλη πόρων προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων.
Το συγκεκριμένο γεγονός έρχεται σε μια περίοδο που έχει ανοίξει η συζήτηση για τη διαχείριση του νερού και του ελέγχου των επιχειρήσεων που το διαχειρίζονται. Πίσω από τη συζήτηση περί ιδιωτικοποίησης κρύβεται το μεγάλο ζήτημα της λειτουργίας δημοτικών και δημόσιων φορέων διαχείρισης του νερού. Οφείλουμε να συμφωνήσουμε όλοι ότι το νερό δεν μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί για λόγους δημοσίου συμφέροντος, γιατί όντως δεν είναι εμπόρευμα αλλά κοινωνικό αγαθό. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η διαχείρισή του.
Είναι καιρός να δούμε το πώς είναι οργανωμένος ο τρόπος διαχείρισης του νερού. Χρειάζονται, για παράδειγμα, διαφορετικές δημοτικές επιχειρήσεις στον ίδιο Σύνδεσμο Ύδρευσης; Με ποιον τρόπο τίθενται οι προτεραιότητες και επενδύονται δημόσιοι και δημοτικοί πόροι; Γιατί το νερό σε κάποιες περιοχές είναι ιδιαίτερα ακριβό; Είναι προφανές ότι υπάρχουν προγράμματα και πόροι που αν αξιοποιηθούν ορθολογικά μπορούν να στηρίξουν τους κατοίκους. Το νερό για να παραμείνει αγαθό θα πρέπει να είναι φτηνό και ποιοτικό, γιατί μόνο τότε είναι και δημόσιο.

panagopg@gmail.com