Από το 2007 υπάρχει απόφαση, η οποία απαγορεύει τη στάση και τη στάθμευση απορριμματοφόρων στο εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο για την αποκομιδή απορριμμάτων. Η απαγόρευση είχε ληφθεί για λόγους ασφαλείας μιας και είχαν υπάρξει τροχαία ατυχήματα, ενώ υπήρχε και δυσχέρεια στην κυκλοφορία. Το τραγικό δυστύχημα στο Ξυλόκαστρο τον Ιανουάριο -όταν ένα αυτοκίνητο «καρφώθηκε» στο πίσω μέρος του απορριμματοφόρου, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί 45χρονη πολύτεκνη μητέρα- επανέφερε το ζήτημα της απαγόρευσης του 2007. Είναι προφανές ότι για να μην σταματούν τα απορριμματοφόρα σε εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους δεν πρέπει να υπάρχουν κάδοι απορριμμάτων ή να υπάρχουν σε σημεία με εσοχές, έτσι ώστε να γίνεται με ασφάλεια η αποκομιδή.

Οι δήμοι από το 2007, που υπήρξε η συγκεκριμένη απόφαση απαγόρευσης, αδιαφόρησαν αφήνοντας τους κάδους στα σημεία που είχαν επιλέξει. Όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, μετά από ένα τραγικό δυστύχημα όλοι θυμούνται τα μέτρα ασφαλείας και το τι θα μπορούσε να είχε γίνει και σπεύδουν να εφαρμόσουν αυτό που επί σειρά ετών είχαν αμελήσει. Η απόσυρση άμεσα των κάδων απορριμμάτων από το οδικό δίκτυο, χωρίς να ενημερωθούν οι κάτοικοι της περιοχής που χρησιμοποιούσαν τους συγκεκριμένους κάδους και βεβαίως χωρίς να υπάρχει εναλλακτική, οδηγεί στο να γεμίζουν οι δρόμοι με σακούλες σκουπιδιών.

Η ευθύνη για την ορθή και ασφαλή αποκομιδή των σκουπιδιών ανήκει στους δήμους. Δεν μπορεί να αγνοεί κάποιος το νόμο από το 2007 και να δηλώνει αιφνιδιασμένος το 2023. Δεκαέξι χρόνια είναι αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και θα μπορούσε να έχει σχεδιαστεί η αποκομιδή με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην φτάσουμε στα σημερινά χάλια με τις σακούλες των σκουπιδιών στους βασικούς δρόμους. Υπήρχε χρόνος και οι κάδοι να τοποθετηθούν σε ασφαλή σημεία και εξοπλισμός να έχει αγοραστεί που θα βοηθούσε στην επίλυση του προβλήματος. Η λογική τού «πάμε και όπου βγει» αγνοώντας νόμους και βασικούς κανόνες ασφαλείας, οδηγεί σε τραγωδίες αλλά και σε σπασμωδικές κινήσεις που γεννούν νέα προβλήματα.