Το πρόβλημα των σκουπιδιών όμως για την Πελοπόννησο παραμένει και όλα δείχνουν ότι αργά ή γρήγορα, πέρα από τον περιβαλλοντικό λογαριασμό που όλοι ήδη πληρώνουμε, θα έρθει και ο κανονικός λογαριασμός. Θα πληρώσουμε δηλαδή για τα σκουπίδια. Τα πρόστιμα που πέφτουν κάποια στιγμή θα καταλογιστούν σε δημότες και εκεί θα αρχίσει το πανηγύρι. Κανένας δεν θα ξέρει τίποτα και θα φταίνε ο ένας στον άλλο και, στο τέλος, σε όλους η κακή Ε.Ε. που επιβάλλει τα πρόστιμα.
Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται ένα νέο επεισόδιο στον διαρκή παραλογισμό που λέγεται διαχείριση των απορριμμάτων. Η αρμοδιότητα για τη διαχείριση των σκουπιδιών δόθηκε στην Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και αυτή η αρμοδιότητα ουδέποτε ανεκλήθη. Ο καθένας μπορεί να έχει οποιαδήποτε άποψη για τον Τατούλη και την ηγεσία της Περιφέρειας -είναι γνωστό ότι θεωρούμε ότι κάνουν ελάχιστα- παραταύτα δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι στο ζήτημα των σκουπιδιών τηρούν την τυπική διαδικασία του Δημοσίου. Προκήρυξαν διεθνή διαγωνισμό με συγκεκριμένη μέθοδο -κυρίαρχη στην Ε.Ε.- και μέσα από αυτή τη διαδικασία προέκυψε μειοδότης, προκειμένου να διαχειριστεί τα σκουπίδια με τον ορθό επιστημονικά τρόπο. Το αν ο μειοδότης αρέσει στον Χ υπουργό και αν ξινίζει στον Ψ δήμαρχο, είναι αδιάφορο και μάλλον πρέπει να μας προβληματίσει και λίγο από την ανάποδη. Για ποιο λόγο, δηλαδή, δεν αποδέχονται το αποτέλεσμα ενός διεθνούς διαγωνισμού ο οποίος έτυχε μάλιστα και της έγκρισης του Ελεγκτικού Συνεδρίου;
Η διαχείριση των σκουπιδιών σήμερα πώς ακριβώς, άραγε, γίνεται; Με ποιες διαδικασίες έχει ανατεθεί η δουλειά στον έναν ή τον άλλον εργολάβο; Εγινε διαγωνισμός; Με ποια κριτήρια επιλέχτηκε η, δήθεν, φτηνή λύση; Και όταν λέμε φτηνό, τι ακριβώς υπολογίζουμε; Το περιβαλλοντικό κόστος των υπολειμμάτων που «εξαφανίζονται» με φορτηγά, πόσο είναι και ποιος το υπολογίζει; Μπορεί να βρίσκονται δήμοι, όπως για παράδειγμα αυτός της Τρίπολης, διαρκώς σε, δήθεν, κατάσταση έκτακτης ανάγκης προκειμένου να «κατσουλοχώνουν» τα σκουπίδια τους εδώ και εκεί; Αρκετά δεν κράτησε αυτό το καλαμπούρι της, δήθεν, τέλειας λύσης που κάποτε θα βρούμε και, επειδή υπάρχει αυτή η τέλεια λύση, δεν κάνουμε τίποτα;
Η κατάσταση δεν πάει άλλο. Η Περιφέρεια έχει μια λύση που προέκυψε μέσα από μια διαγωνιστική διαδικασία. Υπάρχει δηλαδή το τεκμήριο της διαφάνειας. Πιθανώς να μην είναι η οικονομικότερη, αλλά αυτό για να το μάθουμε θα πρέπει να έχουμε απέναντι μια αντίστοιχη συνολική λύση να συγκρίνουμε. Αυτό δεν υπάρχει και απλώς ο καθένας λέει το μακρύ και το κοντό του, δίνοντας ταυτόχρονα χρήματα με διαδικασίες «εκτάκτου ανάγκης», για να μην πληγεί η υγεία των πολιτών. Πληρώνουμε δηλαδή λεφτά για να φεύγουν τα σκουπίδια από την πόρτα μας, χωρίς να υπάρχει κανένας υπολογισμός του περιβαλλοντικού κόστους. Ο αρμόδιος υπουργός για το περιβάλλον φτιάχνει «εθνικά», δήθεν, σχέδια για το περιβάλλον, αλλά αυτό το σχέδιο δεν είναι υποχρεωμένη καμία αυτοδιοικητική αρχή να το υιοθετήσει! Υπάρχουν δε περιφέρειες, για παράδειγμα η Δυτική Μακεδονία, που προχωρούν κανονικά το δικό τους σχεδιασμό. Εθνικά σχέδια με δυο μέτρα και δυο σταθμά δεν μπορούν να υπάρξουν, ενώ ταυτόχρονα το σχέδιο του υπουργείου μοιάζει περισσότερο με ευχολόγιο παρά με υλοποιήσιμη άμεσα πολιτική.
Σε κάθε περίπτωση, αν η κυβέρνηση θεωρεί ότι η Περιφέρεια Πελοποννήσου ή οι περιφέρειες συνολικά διαχειρίζονται λάθος το θέμα των σκουπιδιών, ας αναλάβει την ευθύνη να τους πάρει την αρμοδιότητα και να εφαρμόσει το σχέδιο που θεωρεί σωστό. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτό το κρυφτούλι των ευθυνών. Ο περιφερειάρχης δηλώνει ότι μέχρι το τέλος του χρόνου θα υπογράψει σύμβαση. Το αρμόδιο υπουργείο αντιδρά, ενώ οι μισοί δήμοι είναι με τον Τατούλη και οι άλλοι μισοί με τον Τσιρώνη. Αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει. Δεν είναι σοβαρό. Οι πολίτες μπορεί να νομίζουν ότι δεν τους αφορά και γιʼ αυτό δεν αντιδρούν. Οταν έρθει όμως ο λογαριασμός, τότε θα καταλάβουν όλοι ότι δεν υπάρχει τζάμπα θέαμα.
panagopg@gmail.com
