“Αν δεν ήταν ο Τατούλης τη δεύτερη Κυριακή και ήταν άλλο πρόσωπο θα κινδύνευε ο Πτωχός”, σχολίασε ο συνομιλητής μας που έχει άποψη και του αρέσουν οι πολιτικές - αυτοδιοικητικές αναλύσεις. Μάλιστα, εκτίμησε ότι πιθανότητες νίκης περισσότερες από τον Τατούλη θα είχαν ακόμα και οι Μάκαρης και Κουτσούλης, παρότι η συνένωση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς δεν είναι και τόσο ισχυρή στην Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Συμφώνησα με το αρχικό του σχόλιο. Και αυτό γιατί ο Τατούλης δεν ήταν Κουρέτας. Δεν ήταν νέο πρόσωπο, άφθαρτο, με γνώσεις, αναγνωρισιμότητα και αποδοχή στην κοινωνία, που φέρνει ελπίδα και προσδοκία για κάτι καινούργιο και διαφορετικό.

Ηταν ο Τατούλης που έχει δοκιμαστεί, έχει φθαρεί και ο κόσμος τον γνωρίζει. Είναι ο πολιτικός που βρίσκεται στα πράγματα από το 1990 (εξελέγη 6 φορές βουλευτής Αρκαδίας) και στην Περιφέρεια από το 2011 (περιφερειάρχης για 2 θητείες). Και ο κόσμος θυμάται την αλαζονεία και την αμετροέπεια με την οποία διοίκησε, περιφρονώντας, απαξιώνοντας και λοιδορώντας τις μειοψηφίες στο Περιφερειακό Συμβούλιο και τις διαφορετικές απόψεις και προτάσεις. Θυμάται ότι έκανε τον ανεξάρτητο και τον... επαναστάτη, ενώ εκλεγόταν με κομματική στήριξη. Και αυτό φάνηκε από τη μεγάλη αποχή και την απροθυμία του κόσμου, του κεντροαριστερού που ενώθηκε σε όλη την άλλη Ελλάδα και του δεξιού που αρνήθηκε να στείλει μήνυμα στην κυβέρνηση μ’ έναν δοκιμασμένο και αποτυχημένο υποψήφιο, αντίπαλο στον κυβερνητικό.

Ο Δημήτρης Πτωχός επικράτησε για αυτούς τους λόγους. Γιατί ήταν νέος ο ίδιος και κυρίως γιατί είχε απέναντί του τον πιο… γνωστό και τον πιο φθαρμένο αντίπαλο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεύτερη Κυριακή οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. πήγαν πολύ λιγότεροι να τον ψηφίσουν.

Αυτή η άρνηση ήταν μήνυμα προς τον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τη Ν.Δ. για τον τρόπο που «άδειασαν» τον περιφερειάρχη Παναγιώτη Νίκα και για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τα ζητήματα της αυτοδιοίκησης και της Περιφέρειας Πελοποννήσου.